Nużeniec – objawy choroby, leczenie, profilaktyka, czym jest nużeniec?

Nużeniec – wypryski na twarzy, wysypka na skórze, to może być nużeniec. Do diagnostyki nużeńca wymagane jest zeskrobanie nieznacznej ilości nabłonka skóry i poddanie go badaniu pod mikroskopem. Tak niewiele, a jakże rzadko dermatolodzy wykonują tak rutynowe badanie.

Czym jest nużeniec

Nużeniec to nic innego jak pasożyt skórny powodujący liczne objawy alergiczne. Należy do rodziny roztoczy, zalicza się go do stawonogów-pajęczaków. Objawem zarażenia poza rumieniem i wysypką jest często trądzik różowaty. Warto zauważyć, iż poza nużeńcem ludzkim występuje również nużeniec krótki, także bytujący na człowieku. Obydwie odmiany bytują w okolicy gruczołów łojowych, w torebkach włosowych.

Mają obły kształt i bardzo niewielkie rozmiary. Cykl rozwojowy nużeńca trwa od 18 do 25 dni. Charakterystyczna cechą tego pasożyta jest to, iż żeruje nocą, w dzień unika światła. Nużeńce nie ingerują w skórę a żywią się łojem oraz komórkami nabłonkowymi przez co nie odczuwa się uporczywego świądu, za to delikatne łaskotanie, które wskazuje na ruch nużeńca na skórze.

Bytowanie nużeńca

Zasadniczo nużeniec jest roztoczem znanym na całym świecie, również na biegunie. Łatwo się namnaża, podobnie jak łatwo się przenosi, chociażby niesiony przez wiatr. Nużeniec występuje na całym ciele, jednak preferuje skórę owłosioną, głównie odnotowywany jest na skórze twarzy, w okolicy nosa, brody, czoła, na policzkach. Co ciekawe nużeniec może bytować w korzeniach rzęs dając objawy zapalenia spojówek, infekcji.

Podstawowym objawem nużeńca jest swędzenie. Roztocza jakimi są nużeńce lubią wilgoć, jak też temperaturę ciała. Zarażenie się roztoczami zwykle polega na kontakcie z osobą zrażoną. Tym samym zarazić się można przez podanie ręki, czy pocałunek, ale tez pościel, ręcznik. Nużeńce zalegają w gruczołach łojowych i tam tez umierają, wydalają odchody. Powoduje to podrażnienie mechaniczne jak i chemiczne skóry wywołując w konsekwencji reakcję alergiczną. Pojawiają się zaczerwienienia, grudki, krosty, plamki, popularnie nazywane trądzikiem.

Gdy nie zostanie postawiona trafna diagnoza zmiany te mogą się pogłębiać i rozszerzać. W skali kraju statystyka wskazuje na 60% zakażenia nużeńcem. Nie jest to jednak równoznaczne z zachorowalnością, bowiem jedynie osoby o słabej odporności doznają zmian skórnych i dolegliwości jakie powoduje bytowanie nużeńca. Warto podkreślić iż nużeniec nie bytuje na zdrowym człowieku. Niska odporność to idealne środowisko do ataku. Nużeniec na ludzkiej skórze wywołuje demodeciodozę, która bywa mylona z egzemą itp.

Objawy choroby

Wśród typowych dla zakażenia nużeńcem objawów wymienić należy : wysypkę, trądzik, krosty i liczne wykwity ropne. Pojawiają się rumienie, czyraki i strupki, a także występuje obrzęk, pieczenie i świąd skóry. Charakterystyczne uczucie łaskotania o rogowacenie naskórka winny wskazać na konieczność badania mikroskopowego. Poza tym wraz z nużeńcem pojawia się często zapalenie mieszków włosowych, wypadanie włosów, rzęs, brwi i niedrożność kanałów łojowych.

Przekrwienia skóry, liczne zaskórniki także mogą wskazywać na bytowanie nużeńca. Jednym z objawów jest infekcja uszna z nieprzyjemnym zapachem z uszu, jak też zapalenie brzegów powiek. Pomimo iż najczęściej mówi się o bytowaniu na skórze warto wiedzieć iż nużeniec może bytować również w przewodach słuchowych, a także wokół warg sromowych, penisa, czy brodawek piersiowych. Pasożyt uwielbia wysoka temperaturę ale nie wyższą jak 54 stopnie, która jest dla niego zabójcza.

Profilaktyka

Praktycznie nie sposób jest przeciwdziałać skutecznie nużeńcowi, bo być on może wszędzie i zarazić możemy się dosłownie wszędzie i od każdego. Stad ważna jest higiena i dbałość o należyty poziom odporności. Tylko w ten sposób unikniemy powikłań do jakich prowadzi bytowanie nużeńca na skórze. Co ciekawe według badań jedynie noworodki na sobie nie maja nużeńców, za to najwięcej nosicieli odnotowuje się w grupie osób między 30tym a 60tym rokiem życia.

Leczenie

Leczenie z nużeńca nie zawsze jest konieczne, bowiem wystarczy zadbać o należytą higienę, by móc pozbyć się bytowania pasożyta. Nie zawsze jednak jest to łatwe, wówczas leczenie polega na farmakologii i trwać może nawet kilka miesięcy. Nie gwarantuje ono jednak że nie nastąpi za pewien czas nawrót choroby i powtórne zarażenie.