Bez hebd to po łacinie Sambucus ebulus, jest cenioną rośliną w medycynie naturalnej, ludowej. Roślina pochodzi z Europy Środkowej, a występuje także w Azji. W lecznictwie wykorzystywane są zarówno kwiaty, owoce, jak i korzeń, kora bzu. Posiada on wiele właściwości cennych dla zdrowia i jest w Polsce ogólnodostępny, będąc tanim sposobem na odporność.
Tajemnica bzu hebd
Skład fitochemiczny bzu różni się w zależności od tego, czy jest to kwiat, nasiono, kora, czy korzeń. Ekstraktami z bzu są steroidy, flawonoidy, garbniki, jak też glikozydy pochodne kwasu kawowego i ebulityny. Rośnie w lasach, w zaroślach, na polach, w starych sadach, w parkach, na wyrębach. Warto wiedzieć, iż kwiaty z bzu pozyskać można od lipca do sierpnia, zaś dojrzałe nasiona na przełomie sierpnia i września. Bez hebd wykorzystywany jest jako lek modyfikujący przebieg choroby, łagodzący jej objawy i jednocześnie wzmacniający, dodający odporności.
Jego działanie przeciwzapalne oraz moczopędne są szczególnie cenne i znane. Wymienia się tez właściwości wykrztuśne oraz napotne. Z bzu hebd przygotowuje się napary, okłady oraz nalewki. Wedle ostatnich badań bez hebd wykazuje także właściwości anty-nowotworowe. Roślina od wielu lat stosowana była i nadal jest w leczeniu chorób płuc, nerek, gorączki, grypy oraz reumatoidalnym zapaleniu stawów. Ponadto bez hebd to roślina zalecana jako środek na ukąszenia owadów, węzy, jak i na rany.
Owoce, kwiaty, korzenie i liście bzu hebd
Owoce bzu używane są w leczeniu problemów z oddychaniem. Z owoców przygotowuje się dżemy, syropy jak też herbatę. Herbata z bzu to idealny środek napotny i rozgrzewający. Korzeń bzu hebd jest biały i mięsisty i cechuje go bardzo gorzki smak, jednak przygotowany z niego wywar jest doskonałym środkiem czyszczącym. Pomaga nie tylko na zaparcia ale i odtruwa organizm. Sok z korzenia bzu hebd służy farbowaniu włosów na kolor czarny.
Z jagód bzu można uzyskać barwnik błękitny, który także jest wykorzystywany, niemniej nie ma związku z medycyną ludową. Liście wyróżniają się działaniem przeciwzapalnym oraz przeczyszczającym i moczopędnym. Owoce bzu są najmniej wykorzystywane medycznie. Powszechność bzu odnosi się do chorób wątroby i nerek, na które pomagają odwary z liści bzu. Susz z bzu hebd uchodzi za idealny środek poprawiający koncentrację. Ekstrakty z części zielnych wywierają lecznicze działanie przeciwko Helicobacter pylori.
Bez hebd – skutki uboczne
Aby zachować ostrożność należy stosować bez hebd pod nadzorem lekarza, gdyż mimo że nie ma wykazuje skutków ubocznych to u niektórych osób, przy przedawkowaniu może powodować zawroty głowy oraz nudności. Stosowany zgodnie z zaleceniami homeopaty, lekarza nie powoduje skutków ubocznych, jednak przedawkowany grozi krwawą biegunką, wymiotami, jak i zawrotami głowy. W skrajnych przypadkach może prowadzić do utraty nieprzytomności i śmierć.
Bezwzględnie zarówno jagody, jak i liście, korzeń bzu winny być najpierw przegotowane, by wszelkie zawarte w nich toksyny zdołały się wytrącić. Z hebdu pozyskuje się też niekiedy korę – Cortex Sambuci ebuli. Owoce suszy się w temp. 60-80°C. Liście i kwiaty w temp. 20~40°c. Korę należy pozbawić wody w temp. ok. 60° C. Spożycie bzu na surowo grozi zatruciem, zwłaszcza pokarmowym.
Zastosowanie bzu w praktyce
Wbrew powszechnej opinii bez hebd stosować możemy nie tylko w postaci soku, czy wywaru, ale także pod postacią kąpieli pomagającej na reumatoidalne zapalenie stawów, jak też syropu na przeziębienie, okładów na rany. Ekstrakt z bzu hebd przyjmowany jest głównie na kaszel, problemy trawienne, w tym wrzody układu pokarmowego.
