Cieciorka pstra (Securigera varia) to roślina o wielu właściwościach leczniczych. Należy do rodziny bobowatych i wywodzi się z Europy oraz Azji. Jest roślina o wielobarwnych kwiatach, która urzeka swym urokiem, przez co hodowana jest na ozdobny kwiat doniczkowy.
Lecznicza i toksyczna zarazem – cieciorka pstra
Cieciorka pstra jest rośliną toksyczną, stad też hodując ją w doniczce musimy zachować ostrożność. W Polsce rośnie dziko na rozdrożach i poboczach, suchych łąkach. Preferuje przepuszczalne podłoże i duże nasłonecznienie. Według rolników uważana jest za ekspansywny chwast, bowiem dusi rozwój upraw. Co więcej zbyt duża zawartość cieciorki w paszy może okazać się trująca. Jest roślina wieloletnią odporną na mróz.
Wzrostem sięga od 30 do 120 cm, nie rzadko płożącą. Pedy kwiatowe unoszą się ku górze z około dwudziestoma kwiatami mieniącymi się w kolorach różowym, białym, fioletowym, przypominając kwiat koniczyny. Roślina kwitnie od maja do końca lipca, zapylone kwiaty przeobrażają się w strąki ciemnobrunatne, z których rozsiewają się nasiona. Cieciorka pstra jest rośliną plewioną na polach, za to uprawianą jako roślina okrywowa, zwłaszcza na hałdach. Koszona wydziela przyjemny zapach siana, który zawdzięcza kumarynie.
Ziele cieciorki
glikozyd koronilinę, która jest toksyczna, rozpuszcza się w wodzie. Poza koroniliną występują liczne garbniki, sole mineralne oraz witamina C. by uzyskać surowiec zielarski ścina się cieciorkę w fazie kwitnienia i suszy w przewiewnym miejscu. Ziele winno być koloru zielonkawego i charakteryzować się gorzkim smakiem.
Właściwości cieciorki pstrej
Cieciorka działa uspokajająco, zwłaszcza pomocnym jest środkiem wyciszającym przy nerwicy serca, reguluje jego pracę. Dodatkowo działa moczopędnie oraz łagodzi ataki astmy. Jej właściwości od dawna znane były w medycynie ludowej, dziś mimo wszystko zanim zażyjemy cieciorkę warto skonsultować się z lekarzem. Kluczem do sukcesu jest odpowiednie wymierzenie dawki, która nie będzie toksyczna, ani zbyt słaba.
Zatrucie cieciorką objawia się wymiotami, biegunką, blednięciem, a w skrajnych przypadkach skurczami i utratą przytomności. W szczególności należy uważać na dawkowanie u dzieci. Co więcej należy zwrócić uwagę, na toksyny w wyniku dotyku. Dzieci uwielbiają zrywać kwiaty cieciorki, gdyż są dekoracyjne, jednak zerwanie kwiatka powoduje wydzielanie się soków i toksyn zarazem.
Zastosowanie cieciorki
Ziele cieciorki przyjmowane jest zwykle w postaci naparu. Herbata zaparzona wrzątkiem na 2 g ziela to doskonały napój na nerwicę serca i nie tylko. Wystarczy 3-4 razy dnia wypić po kilkanaście mililitrów herbatki, aby efekt był zadowalający. Z uwagi na właściwości moczopędne herbatka pomaga także wyzbyć się toksyn z układu pokarmowego.
Z tego też powodu uchodzi za lek na kamice nerkową i inne towarzyszące problemy dróg moczowych. Niestety przeszkodą w powszechnym stosowaniu cieciorki w medycynie jest jej toksyczność. Niestety toksyny pochodzące z cieciorki potrafią się odkładać w organizmie i działać z opóźnieniem. Stad też istotny jest dozór zielarza nad terapią cieciorką, jak również mieszankami z cieciorką.
