Ipekakuana prawdziwa (Carapichea ipecacuanha) nazywana bywa również wymiotnicą. Roślina rośnie w Ameryce Południowej oraz Półwyspie Malajskim, sztucznie uprawiana w Indiach. Charakteryzuje się grubymi liści w kolorze ciemnej zieleni oraz biało czerwonymi kwitami. W ziołolecznictwie stosuje się jej korzeń, który dzięki zawartości alkaloidów izocholinowych znajduje zastosowanie w wielu dolegliwościach. W skład ipekakuany wchodzą również saponiny i skrobie oraz żywice, mające pozytywne oddziaływanie na organizm.
Właściwości ipekakuany
Najważniejszą i najbardziej znana właściwością wymiotnicy jest podrażnienie błony śluzowej żołądka po spożyciu, co wywołuje odruch wymiotny, wykrztuśny. W niewielkich dawkach podane zioło potrafi zmniejszyć lepkość wydzieliny, co sprzyja zwiększeniu produkcji śluzu w krtani i oskrzelach, a co za tym idzie ułatwia odkrztuszanie. Im większa dawka tym większe wymioty, które czasem są wskazane. Właściwością leczniczą, interesującą jest oddziaływanie na czerwonkę pełzakowatą. Roślina zabija zlokalizowaną w wątrobie motylicę i działa przeciwbakteryjnie, niszczy pierwotniaki i wirusy.
Skutki uboczne stosowania wymiotnicy
Niestety ziele nie do końca jest bezpieczne. Korzeń wymiotnicy działa bardzo silnie i jego pył może podrażniać krtań, powodować atak astmy. Ponadto w ipekakuana prawdziwa może w zawyżonych dawkach działać destrukcyjnie na żołądek uszkadzając błonę śluzowa tego organu. Prócz tego wykazuje ona właściwości obniżania ciśnienia tętniczego, co należy mieć na względzie planując kurację tym ziołem, gdyż nie zawsze jest to skutek pożądany. Wśród skutków ubocznych wymienić należy niemiarowość tętna, biegunkę i zmęczenie a także zapaść. Leczenie może skutkować ślinotokiem i trudnościami w przełykaniu.
Zastosowanie – ipekakuana prawdziwa
Stosowanie ipekakuany jest cenne z uwagi na alkaloid – emetynę, która cechuje drażniący gorzki smak. Jest on szczególnie cenny w leczeniu dróg oddechowych i terapii ostrego nieżytu oskrzeli. Stosuje się ekstrakt z wymiotnicy w przewlekłych stanach zapalenia oskrzeli, także podczas duszącego i suchego kaszlu. W formie domięśniowej odseparowaną emetynę stosuje siew leczeniu pełzakowicy.
Rzadko, ale jest stosowana także w czasie odwyku alkoholowego, w leczeniu krztuśca oraz pylicy. Pomaga w dotruwaniu i płukaniu żołądka, co sprawdza się w przypadku niekontrolowanego połknięcia ciała obcego lub środka chemicznego. W homeopatii polecana jest na katar i kaszel, także katar sienny. Skuteczność wykazuje w hamowaniu krwawień z nosa i zaniku powonienia. Ipekakuana zalecana prze zielarzy jest w kuracji przewlekłych problemów trawiennych, przy nudnościach, pienistych stolcach itp.
Kiedy nie stosować wymiotnicy
Warto wiedzieć jakie są przeciwwskazania do stosowania ipekakuany prawdziwej. Zapewne zatrucie alkaliami, kwasami oraz produktami pochodnymi ropy naftowej są przeciwwskazaniem do podania ipekakuany pacjentowi. Nie aplikuje się jej także osobom z organicznym schorzeniem wątroby, marskością narządu jak też w przypadku choroby wrzodowej żołądka. Zakazana jest też pacjentom chorującym na nerki, a niewskazana w ciąży, u dzieci, podczas miesiączki oraz u alergików.
Formy aplikacji zielarskim
Zioło przyjmuje się w wielu postaciach. Najbardziej rozpowszechnionymi jest napar oraz nalewka, syrop. Przyjmuje się zarówno ekstrakt z rośliny jak i oczyszczony alkaloid, przy czym skuteczność jest podobna, bowiem główną substancja aktywna ipekakuany jest właśnie emetyna. Korzeń wymiotnicy można kupić sproszkowany, w całości lub tez jako gotowy ekstrakt. Ta ostatnia forma jest najbezpieczniejsza w aplikacji.
