Buk zwyczajny to drzewo liściaste popularnie występujące w Polsce. Jego owoce są jadalne i cenione w kuchni, za to pień drzewa przypominać może trąbę słonia, co wyróżnia drzewo pośród mu podobnych. Wiosną na drzewie pojawiają się liście, które są jadalne i smaczne. Dodawane do sałatek podnoszą ich wartość. Poza liśćmi buka jada się także jego korę oraz orzechy. Skandynawskim przysmakiem z buczyny jest chleb z trocin.
Buk zwyczajny zastosowanie w medycynie
Medycyna naturalna wykorzystuje buk zwyczajny jako środek leczniczy od bardzo dawna. Przede wszystkim ceniona jest kora jako surowiec zielarski. Jej działanie przeciwgorączkowe jest nieocenione, podobnie jak zdolności przeciwbólowe sprawdzające się jako alternatywa dla chininy w kuracji malarii.
Dodatkowo buk zwyczajny wykazuje właściwości antyseptyczne oraz ściągające, co przydaje siew leczeniu ran oraz zmian skórnych. Ponadto stosowany jest w terapii schorzeń płuc oraz odrobaczaniu i walce z pasożytami organizmu. Odpowiednio wysoka dawka buku pozwala oczyścić organizm, odtruć o wyzbyć się zbędnych toksyn.
Leczniczy wywar
Z buku wykonuje się wywar, konkretnie przygotowując go z 30 gram kory na litr wody. Należy gotować dotąd aż nie ubędzie połowa wody. Intensywność wywaru leczy zarówno na zewnątrz jak i wewnątrz. Kompres z wywaru pomaga na swędzenie skóry, rany i zmiany skórne. Pity leczy organizm od środka przenikając do jego komórek z krwi.
Poza korą warto wspomnieć o liściach buczyny. Liście służą kuracji przeciw obrzękom oraz pęcherzom. Indianie przezywali je przy bólu dziąseł i zakażeniach jamy ustnej. Napar z liści buku doskonale działa na oparzenia, również te słoneczne. Dodatkowo stosować go można na odleżyny, działa wówczas kojąco. Do dziś stosuje się napar z liści na wszelkie dolegliwości skórne. Poza działaniem antyseptycznym napar ten wpływa łagodząco, dzięki czemu skóra nie swędzi i nie piecze.
Kreozot w farmakoterapii
Współczesna farmakologia korzysta z wyciągu z kory buku tak zwanego kreozotu, który wykazuje działanie ściągające, narkotyczne oraz antyseptyczne. Wewnętrznie jest stosowany w kuracji biegunki oraz gruźlicy i cholery, a także wielu chorobach układu oddechowego. Jak widać buk zwyczajny przydać się może nie tylko architektom przestrzeni zielonych, jako dekoracja, ozdoba ogrodu, czy wypełnienie przestrzeni zieleni miejskiej, ale również zielarzom, medykom i farmaceutom.
Buk w kuchni
W gastronomii największym powodzeniem z buku cieszą się jego orzeszki, maja wyjątkowy niespotykany smak, a co więcej posiadają olejek. Olej z buku można uzyskać tłocząc go. Co ciekawe olej tak pozyskany jest bardzo trwały i z czasem dojrzewa nabierając jakości. Orzeszki bukowe można spożywać na surowo jak i po ich ugotowaniu. Są dobrym dodatkiem do ciast oraz chleba.
Niestety spożycie ich w nadmiarze może prowadzić do problemów z żołądkiem. Zawierają one substancje drażniące, co wpływa na błonę śluzową jelit i żołądka. Wiedzieć warto iż substancji tych pozbawiony jest olej, którego ograniczeń nie ma. Buk zwyczajny ceniony jest w szczególności w przepisach kuchni skandynawskiej, jednak spotkać go można w wielu recepturach również rodem z Ameryki, skąd się wywodzi.
