Jabłoń dzika (Malus sylvestris) bywa również zwana płonką lub jabłonią leśną. Rosinie w całej Europie, w Polsce głównie na obrzeżach lasów. Jej właściwości lecznicze są znane człowiekowi od pięciu tysięcy lat. W Mezopotamii jabłka było składane w ofierze i symbolizowały długowieczność, zaś w Polsce jabłoń obecna była już w Biskupinie. Hodowla jabłoni dzikiej zapoczątkowana została przez zakon cystersów, który odkrył jej właściwości cenne dla winiarstwa.
Początki popularności – jabłoń dzika
Zanim pojawiła się jabłoń domowa, hodowlana właściwości jabłoni dzikiej urzekły zakonników, którzy wyrabiali z jabłek nie tylko dżemy i nalewki,a le również wino. Jabłoń dzika kwitnie w kwietniu, równolegle do rozwoju liści. Jest małym drzewem, które nie przekracza 10 metrów wysokości. Cechują ją jajowate liście, piłkowane, nieco po,marszczone.
Kwiaty jabłoni dzikiej są łudząco podobne do domowej odmiany, są białe z różowym środkiem i żółtymi pylnikami, stosunkowo duże. Owoce jabłoni dzikiej maja kolor zielonożółty, ich smak jest cierpki, kwaśny, jednak są one bogactwem składników cennych dla zdrowia. Jabłka zawierają garbniki i kwasy organiczne, zwłaszcza kwas jabłkowy oraz cytrynowy, borowy i salicynowy.
Poza tym obfitują w pektyny, stąd też owoce używane są do produktów galaretujących i wyrobu wina. Jako iż jest to roślina wieloletnia z czasem owocuje lepiej, zwłaszcza gdy ma dostęp do światła oraz wilgotnej gleby.
Jabłka dzikiej jabłoni w medycynie naturalnej
W lecznictwie jabłka pochodzące z dzikich jabłoni wykorzystuje się jako ekstrakt z jabłczanem żelaza, który służy walce z niedokrwistością. Uzyskiwany jest poprzez ogrzanie żelaza w proszku z moszczem z jabłek i wodą. By jabłka nie straciły na swej wartości należy je zbierać twarde w okresie dojrzewania. Poza medycyną jabłka dzikie znajdują swe zastosowanie w kuchni.
Są doskonałym surowcem na syropy, konfitury, soki i dżemy. W winiarstwie moszcz z jabłek dzikich przyczynia się do klarowności wina i zapewnia mu trwałość. W składzie jabłek dzikich znajdziemy witaminy C, P oraz A i grupę witamin B, a także magnez i potas. Ponadto jabłka te w odróżnieniu od sadowniczych zawierają spore ilości fosforu, sodu, glinu oraz krzemu i siarki.
Różne zastosowania
Jabłoń dzika jest wykorzystywana w ziołolecznictwie dość powszechnie. Poza jej jabłkami cenione są liście, które się suszy i spożywa w postaci naparu, herbaty. Jabłka są uważane są naturalny produkt dietetyczny sprzyjający odchudzaniu bez utraty większości składników z diety. Jabłka stosowane są w leczeniu czerwonki, malarii i tyfusu.
Co więcej owoce jabłoni wykazują właściwości moczopędne i oczyszczające co jest sprzymierzeńcem wszystkich chorych na nerki, kamicę itp. miazga z owoców korzystnie wpływa na cerę pozbywając się wyprysków. Dzięki tak wielu właściwościom jabłka jabłoni dzikiej znajdują zastosowanie w leczeniu chorób takich jak cukrzyca, dna moczanowa, jak też wrzody żołądka, czy zaparcia. Mimo, iż owoce nie należą do smacznych to są bardzo zdrowe.
Poza owocami z jabłoni pozyskuje się liście i kwiaty, które mogą być doskonałym surowcem na napar odżywczy i profilaktycznie wzmacniający.
