Lepiężnik różowy (Petasites hybridus) wywodzi się z północy Europy, chociaż występuje też w Ameryce Północnej oraz Azji Zachodniej. Ceni stanowiska zacienione, zwłaszcza w pobliżu zbiorników i cieków wodnych. Porasta nierzadko mokradła, bagna i tereny zalewowe. Liście lepiężnika różowego przypominają liście rabarbaru. Niegdyś liście lepiężnika były używane jako kapelusz na głowę chroniący przed nadmiernym słońcem, czy też deszczem.
Lepiężnik różowy – charakterystyka zioła
Roślina preferuje ziemie gliniaste i piaszczyste. Kwitnie w lutym skrywając swe kwiaty pod liśćmi. Różowa łodyga kwiatu przypominać może grzyba, wyrasta ona wprost z ziemi. Kolce kwiatowe w kolorze fioletowym u podstawy i liliowym kwieciu w kolorze różowym. Surowcem leczniczym jest cała roślina począwszy od liści przez kwiat aż po korzeń. W skład ziela wchodzą sole i kwasy oraz gorycze, garbniki a także alkaloidy i flawonoidy. W roślinie znajdziemy żywice, olejek lotny jak również śluz. Taki skład ziela sprawia, iż ma on zastosowanie lecznicze pomagając w wielu dolegliwościach.
Właściwości lepiężnika
Korzenie lepiężnika wykazują działanie przeciwbólowe oraz przeciwzapalne, a także napotne, moczopędne. Ziele pomaga w leczeniu niewydolności krążeniowej, wspiera rozszerzanie naczyń krwionośnych przynosząc ulgę. Historycznie sproszkowany korzeń lepiężnika mieszano z winem i podawano przeciw zarazie, zwłaszcza zapobiegawczo.
Ponadto ziele w postaci proszku służyło do walki z pasożytami układu pokarmowego, jak też jako lek moczopędny. Powszechnym zastosowaniem znanym od lat było stosowanie lepiężnika jako leku wzmagającego miesiączkę. Na zewnątrz sproszkowane ziele korzenia również było stosowane, jako specyfik na rany wrzodziejące i trudno się gojące. Prócz wymienionych roślina charakteryzuje się właściwościami tonizującymi i przeciwskurczowymi. W związku z tym stosuje się ja do dziś w leczeniu schorzeń układu oddechowego.
Wciąż są prowadzone badania nad lepiężnikiem. Według szwajcarskich doniesień może być on stosowany w leczeniu kataru siennego nie mając zarazem działania uspokajającego jakimi wyróżniają się leki przeciwhistaminowe. Lepiężnikiem leczy się także zaburzenia układu trawiennego, głównie w pracy jelit.
Roślina wzmaga trawienie, pomaga na niestrawność, działa wyjątkowo pozytywnie na dwunastnicę, co za tym idzie od dawna jest skutecznym lekiem na kolki. Z uwagi na działanie moczopędne i czyszczące używana jest w leczeniu dróg moczowych, w tym rozbijaniu kamieni nerkowych.
Użycie ziela
Lepiężnik różowy doskonale spisuje się jako lek przeciwbólowy. To bardzo popularne zastosowanie. Powszechnie lepiężnikiem leczy się bóle głowy, zwłaszcza profilaktycznie w zapobieganiu napadów migrenowych. Regularne i długotrwałe spożycie hamuje występowanie napadów migreny. Działanie to wynika z zawartości petasyny i izopetasyny w lepiężniku.
Związki te działają rozkurczowo eliminując ból. W celu przeciwbólowym stosuje się nie tylko korzeń, ale i liście lepiężnika. Poza przyjmowaniem doustnym lepiężnik może być stosowany w formie okładów ze świeżych liści, bądź kwiatów. Zewnętrznie lepiężnik znajduje zastosowanie w leczeniu stanów zapalnych skóry oraz w leczeniu ran otwartych.
Pośrednio sprawdza się jako lek przeciw astmie, na zapalenie krtani i gardła oraz gruźlicę. Picie naparu z ziela lepiężnika różowego sprawdza się na katar i kaszel, jak również w przypadku zachorowania na grypę, świnkę, ospę itp. Wymienić warto iż ziele pomaga tez na hemoroidy, skurcze jelit czy zapalenie jajników.
