Lulek czarny (Hyoscyamus Niger) to roślina endemiczna basenu Morza Śródziemnego. Występuje w Afryce oraz Europie, jak i Azji, obu Amerykach. Jest rośliną roczną bądź dwuletnią z rodziny psiankowatych. Dorasta od 25 do 100cm wysokości. Charakteryzuje się zielonymi owłosionymi liśćmi o owalnym kształcie z zębatą krawędzią.
Charakterystyka ziela – lulek czarny
Kwitnienie roślin dwuletnich przypada na okres od lipca do września. Kwiaty mają barwę żółtą i są skrywane w jednostronnych frędzlach. Co ciekawe pojedyncza roślina wytwarza kilka tysięcy nasion. Niestety jest lulek czarny jest w całości rośliną trującą, toksyczną, co nie przeszkadza jej być również zielem leczniczym. Surowcem zielarskim są liście oraz w marginalnym zakresie nasiona. Liście zbiera się z roślin kwiatowych, najlepiej dwuletnich. Zbiór przypada na sierpień.
Skład lulka
Składnikami czynnymi lulka czarnego jest hyoscyamina, a także atropina i skopolamina. Alkaloidy te znajdują się również w daturze, czy wilczej jagodzie. Towarzyszą im flawonoidy, albumina, azotan sodu i wiele innych substancji o pozytywnym wpływie na organizm ludzki. Działanie lecznicze lulka znane jest od czasów starożytnych.
Używano go niegdyś do sporządzania miłosnych eliksirów, w rzeczywistości wywołujących halucynacje. W średniowieczu znano jego właściwość nasenną wykorzystując w leczeniu bezsenności, jak i jako truciznę, bowiem zbyt duża dawka rośliny powoduje śmierć.
Właściwości lecznicze
Najbardziej znane działanie lulka to działanie uspokajające, przeciwbólowe i rozkurczowe. Stosuje się zioło do złagodzenia bólu okolic dróg moczowych, zwłaszcza podczas kuracji rozbijania kamieni nerkowych. Pomocne okazuje się także w leczeniu choroby Parkinsona łagodząc drżenie rak. Historycznie używano ziela do leczenia bólu zęba i zaburzeń nerwowych.
Jest wykorzystywane pomocniczo w leczeniu zapalenia oskrzeli z uwagi na zdolność do oczyszczania kanałów oddechowych z wydzieliny oraz towarzyszące działanie uśmierzające ból i wyciszające. Stąd też jest składnikiem mieszanek ziołowych zalecanych w leczeniu objawów astmy.
Lulek czarny w medycynie konwencjonalnej
We współczesnej medycynie lulek czarny dzięki hyocinie służy leczeniu choroby lokomocyjnej, jak również pomaga w leczeniu chorób krążenia. Wykorzystuje się zioło do kuracji zaburzeń nerwowych jako środek ziołowy o działaniu uspokajającym, także podaje się go przed zabiegami chirurgicznymi w ramach znieczulenia. Najczęstszą postacią ziela jest olejek, który wytworzyć można przez zmieszanie liści suszonych z alkoholem i oliwą z oliwek. Mieszaninę winno się podgrzać aby alkohol wyparował.
Tak sporządzony olejek nadaj się również do przemywania oczu i użytku zewnętrznego. Nałożony na skórę działa przeciwbólowo. Zaleca się jego stosowanie w bólach reumatycznych, nerwobólach i rwie kulszowej. Lulek czarny wespół z azotanem srebra jest doskonałym preparatem na wróżdy żołądka. Łagodzi bóle i wstrzymuje wypróżnianie się. Lulka można używać także w postaci świeżej do wykonania okładów bolących miejsc. Spotyka się również wyciąg z lulka jako ziołowy czopek na hemoroidy.
Uwaga!
Z uwagi na silne działanie toksyczne rośliny niewskazane jest przyjmowanie ziela na własną rękę. Dawkowanie ziela jest niezmiernie istotne i wymaga konsultacji lekarskiej.
