Torbiele Nabotha są małymi cystami o owalnym kształcie, które umiejscawiają się na szyjce macicy. Opisane pierwszy raz zostały w XVII wieku przez Desnouesa, który wówczas snuł teorię iż torbiele są bardzo potrzebne do zapłodnienia. Niedługo po tym odkryciu anatom Naboth pogłębił badania w poszukiwaniu komórek jajowych w rzeczonych torbielach. Były to teorie całkowicie błędne, niemniej na cześć Nabotha nazwano te niewielkie cysty.
Torbiele Nabotha – przyczyny powstania
Torbiele Nabotha mają postać prawie kulistą, mogą występować pojedynczo lub mnogo w postaci wypełnionych pęcherzyków. Treść torbieli może przybierać postać śluzu lub ropy. Ropa występuje wyłącznie w stanach zapalnych. Co ważne torbiele Nabotha to zaledwie kilkumilimetrowe zmiany. Przyczyna ich powstawania jest zaczopowanie gruczołów śluzowych szyjki macicy.
Zwykle taka sytuacja ma miejsce w związku z prowadzonym leczeniem lub gojeniem się nadżerki. Wówczas nabłonek wielowarstwowy jest zastępowany przez nabłonek walcowaty, w wyniku czego zatykają się drogi dla śluzu, który nie mając jak ujść tworzy cystę gromadząc się wewnątrz. Torbiele Nabotha to domena kobiet w wieku rozrodczym. Rzadko pojawiają się u kobiet które nie rodziły, czy w wieku menopauzalnym.
Objawy
Torbiele Nabotta są tak niewielkimi zmianami iż nie powodują żadnych dolegliwości. Ponadto nie dają charakterystycznych objawów, stad ich diagnoza najczęściej jest zupełnie przypadkowa. Rozpoznanie wykonuje się podczas badania ginekologicznego, najczęściej rutynowego. Większe zmiany są wyczuwalne w drodze badania palpacyjnego. Profilaktycznie gdy wykryje się torbiele Nabotha pobiera się z nich materiał i oddaje do badania cytologicznego. Z uwagi na brak dolegliwości zdania co do leczenia torbieli są podzielone.
Niektórzy lekarze ignorują je zupełnie, inni usuwają. Większość torbieli tego rodzaju sama się wchłania i znika samoistnie, niemniej zdarzają się i takie zmiany, które mimo upływu czasu nie znikają. Tymi zmianami bez wątpienia należy się zainteresować. Mimo wszystko torbiele Nabotha często wracają i ich usuniecie niewiele pomoże. Jedynym zaleceniem profilaktycznym jest monitorowanie badaniem cytologicznym zmian w torbielach.
Usunięcie torbieli
Rzadko, ale zdarza się iż lekarz podejmuje decyzję o usunięciu torbieli. W takiej sytuacji torbiel należy nakłuć i usunąć jej treść. Opróżnione torbiele się zamraża ciekłym azotem bądź wypala laserem. Płyny pobrane z torbieli zapobiegawczo oddaje się do badania bakteriologicznego. Zabiegi tego typu przeprowadzane są rutynowo, nie są one bolesne a najlepszym okresem do ich przeprowadzenia jest czas tuż po miesiączce.
Jedną z najskuteczniejszych metod usuwania torbieli jest krioterapia. Trwa zaledwie kilkanaście minut w znieczuleniu miejscowym. Po torbielach zostają niewielkie blizny jednak nie maja one wpływu na płodność i zdolności rozrodcze kobiety. Warto wiedzieć iż po osunięciu torbieli mogą wystąpić wodniste upławy wskazujące li tylko na gojenie się. W okresie po zabiegu przez około miesiąc niewskazane jest współżycie. To także czas konieczności dbania wręcz przesadnego o higienę.
Konkurencyjną metodą do wymienionych jest elektrokoagulacja wykorzystująca prąd do osunięcia torbieli. Niestety odczucia pacjentek przy tej metodzie leczenia nie są pozytywne. Gojenie i skuteczność za to są porównywalne z laserowym usuwaniem lub też krioterapią torbieli.
