Stokrotka pospolita (Bellis perennis), należy do rodziny astrowatych, jak sama nazwa wskazuje jest bardzo pospolitym kwiatem w Polsce, występuje na trawnikach, łąkach. Wyróżnia się białymi płatkami kwiatu. Od wieków była i nadal jest wykorzystywana w celach leczniczych. Wspominana przez św. Hildegardę z Bingen jako środek oczyszczający krew stała się symbolem germańskiej płodności.
Stokrotka pospolita zbyt pospolita
Ten gatunek lubi cieplejszy klimat umiarkowany, występuje zarówno w Polsce jak tez Azji Zachodniej, Azerbejdżanie, czy Libii. Jest rośliną wieloletnią, chociaż czasem zachowuje się jak jednoroczna. Dorasta zaledwie do 20 cm wysokości i cechuje się pięknymi drobnymi białymi kwiatami z żółtym środkiem. Rozsiewa się samoistnie w trawie. Stokrotka pospolita jest na tyle powszechna, iż niewiele osób podejrzewa ja o właściwości lecznicze, a to błąd, bowiem roślina ta ma ich wiele.
Właściwości rośliny
Napar na bazie stokrotki pomaga w terapii skąpomoczu zwiększając wydalanie moczu. Ponadto przyczynia się do usprawnienia metabolizmu i przyspieszenia wydalania toksyn w procesie przemiany materii. Jego działanie pozytywnie wpływa na nieżyty żołądka oraz jelit, a także poprawia apetyt. Ponadto stokrotka pospolita wspomaga wątrobę i wzmacnia odporność, zwłaszcza układ trawienny. Najbardziej znanymi właściwościami stokrotki jest działanie uszczelniające naczynia krwionośne, a także stymulacja wydzielania śluzu oskrzelowego. Tym samym stokrotka to również lek na kaszel i przeziębienie, pomaga ona odkrztuszać wydzielinę.
Zewnętrzne zastosowanie
Stosowana jest też zewnętrznie. Wywar z ziela pomaga na obrzęki i stłuczenia. Prócz okładów warto też stosować stokrotkę na choroby skóry takie jak trądzik, czy egzema, a także zapalenie skóry. W przemyśle kosmetycznym docenia się stokrotkę jako środek ściągający, przeciwzapalny oraz składnik wspomagający naturalna regeneracje skóry.
Użycie stokrotki w fitoterapii
Surowcem zielnym jest kwiat. W jego skład wchodzą garbniki, gorycze oraz śluz, saponiny i kwasy organiczne. Ważnym składnikiem kwiatu stokrotki pospolitej są sole mineralne doskonale uzupełniające niedobory w organizmie. Roślinę można spożywać w całości, wyróżnia ją miętowy smak, a sezon zbiorów stokrotki utrzymuje się aż do września.
Kwiaty należy suszyć w przewiewnym miejscu. Są one doskonałym surowcem do sporządzenia naparu leczącego schorzenia górnych dróg oddechowych. Ponadto profilaktycznie napar można pić pragnąc obniżyć ciśnienie krwi i zapobiec miażdżycy.
Sposoby użycia
Najczęściej stosowanym sposobem użycia stokrotki jest napar z ziela w proporcji szklanki wody na 2 łyżki kwiatów. Roztwór należy parzyć pod przykryciem około 20 minut i kolejno odcedzić. Zalecaną dawką dzienna jest 150-200ml trzy razy na dobę. Napar działa przede wszystkim odtruwając i moczopędnie oraz wykrztuśnie. Stokrotkę można użyć również do kąpieli. Odwar wystarczy wlać do wanny w ilości 2 litrów na 60 litrów wody w temperaturze nie wyższej jak 38st.
Stokrotkę używać można do okładów jak też produkcji syropu. Wystarczy pół kilograma kwiatów wysuszonych zalać litrem wody i dodać do roztworu cytrynę pokrojoną w plastry (bez pestek). Takka mieszaninę należy odstawić na 5 godzin po czym zagotować pod przykryciem przez około pół godziny. Wywar wymaga przecedzenia oraz uzupełnienia 750g cukru i ponownego zagotowania aż do uzyskania konsystencji syropu. Syrop winno się spożywać w dawce 1 łyżki trzy razy dziennie.
