Widłak goździsty (Lycopodium clavatum) to ziele wiecznie zielone i bardzo podobne do mchu, z którym nie trudno jest go pomylić. Osiąga od metra do dwóch długości pędów, które posiadają niewielkie korzonki zapuszczające się w głąb gleby. Z pędów płożących się wyrastają maksymalnie na 10cm łodygi. Cechą charakterystyczną widłaka jest wydzielanie pyłu, jednak tyczy się to jedynie roślin minimum czteroletnich. Pył ten wydzielają kłosy zlokalizowane na szczytach łodyg.
Charakterystyka rośliny – widłak goździsty
Widłak goździsty wyróżnia wiele nazw takich jak niedźwiedzia łapa, czy warkocznica, pies św. Jana itp. Roślina występuje wyłącznie ws trefie klimatu umiarkowanego, głównie w Europie, ale spotkamy tez okazy widłaka w Azji Północnej czy Ameryce Północnej. Na terenie Polski najłatwiej jest zobaczyć widłak goździsty dziko rosnący w górach, zwłaszcza na torfowiskach i wrzosowiskach. Roślina ceni sobie glebę suchą i zacienione stanowiska.
Bardzo często widłak usycha w momencie wycinki drzew, gdy zostaje wystawiony na promienie słoneczne. Ta unikalna roślina objęta jest pełną ochrona gatunkową, stąd tez chcąc pozyskać surowiec leczniczy winniśmy pomyśleć o zaopatrzeniu się w sklepie zielarskim lub aptece. Surowiec jako półprodukt sprowadzany jest z północnych krajów, dzięki czemu ma lepszą jakość i skuteczność leczniczą.
Samodzielnie dopuszcza się zbiór samych kłosków widłaka, o ile zbieramy do celów zielarskich. Zbiory winny trwać od lipca do września. Kłoski zbiera się dla pozyskania pyłku, dlatego by były obfite dokonuje się ich ranną porą, najlepiej przy bezwietrznej pogodzie. Kolejno kłoski się suszy. Po ich prawidłowym wysuszeniu zarodniki się z nich wysypuje i przesiewa.
Zastosowanie widłaka goździstego w homeopatii
Roślina zielna znalazła zastosowanie w ziołolecznictwie jako lek na artretyzm i reumatyzm, a także środek leczniczy przeciw zaparciom. Stosowanie tego ziela pomaga również w terapii hemoroidów oraz leczeniu schorzeń obejmujących drogi moczowe i narządy płciowe. W szczególności widłak goździsty swoja skutecznością wyróżnia się w kuracji piasku nerkowego i zapalenia wątroby.
Wspomagająco stosuje się go w kuracji marskości wątroby i leczenia częstoskurczu mięśni, duszności, odleżyn. Odleżyny zaleca się podsypywać zarodnikami. Przeciwwskazaniem do stosowania widłaka są częste biegunki i skłonność do rozwolnienia. W takiej sytuacji działanie przeczyszczające widłaka może spowodować bolesny skurcz jelit.
Niecodzienne właściwości
Zielarze polecają widłaka jako lek na zapalenie pęcherza oraz w profilaktyce chorób układu moczowego. To bezpieczne ziele, które wspiera również leczenie oparzeń, trudno gojących się ran na skórze. Dzięki zasypaniu rany skóry zarodnikami widłaka szybciej ulega regeneracji, co ważne jest w szczególności przy egzemach, liszajach oraz tzw. stopie cukrzycowej. Niegdyś pyłku stosowano zamiennie z pudrem dla niemowląt, jest on odżywczy dla skóry i delikatny.
Praktyczne zastosowanie
Najczęściej widłak służy wykonaniu naparu, chociaż stosuje się go również jako zasypki. Do sporządzenia naparu wystarczy jedna łyżeczka ziela i 125ml wrzątku. Napar parzy się co najmniej kilka minut, po czym pije na czczo rankiem. Ten sam napar można zużyć do okładów na rany i zmiany skórne, obrzęki i bóle reumatyczne. Dzięki swym właściwościom widłak goździsty znalazł zastosowanie jako powszechnie dostępny środek na rany w postaci gotowego proszku do kupienia w aptece. Doskonale łagodzi on stany zapalne. Ważne jednak jest aby widłaka nie nadużywać, gdyż może wywoływać skutki niepożądane.
