Widłak jałowcowaty (Lycopodium annotinum) należy do rodziny widłakowatych. Roślina rzadko występuje w Polsce i jest objęta całościową ochroną gatunkową. Należy do roślin toksycznych, trujących. Zawiera rozmaite alkaloidy, które są toksyczne (m. in. obskuryna, nikotyna, anotyna). Widlak ten preferuje nizinne tereny, porasta lasy o wilgotnym podłożu i kwaśnym odczynie. Bardzo często występuje w towarzystwie mchu. Co ciekawe nie wykształca on nasion, kiełkuje z zarodników.
Widłak jałowcowaty – cechy charakterystyczne
Widłak jałowcowaty to roślina trudna w rozmnażaniu i wzroście. Pedy rośliny osiągają około metra, a jego liście są bardzo drobne, niewielkie, drobno pikowane o spiczastym zakończeniu. Kłoski wyrastające na szczytach pędów mają zaledwie kilka do kilkunastu mm.
Zarodniki są gotowe do zbiorów od lipca do września. Aktualnie roślina jest objęta częściowa ochroną gatunkową, nie znaczy to jednak iż dowolnie można zbierać surowiec zielny ze stanowisk dzikich. Zarodniki widlaka zawierają olej tłusty i kwasy tłuszczowe nasycone oraz nienasycone, ponadto posiadają związki mineralne i substancje terpenowo-woskowe.
Lecznicze zastosowanie widłaka
Skład widłaka jałowcoatego odpowiada za leczenie hemoroidów oraz artretyzmu i odleżyn. To najważniejsze z właściwości leczniczych i nie jedyne. Widłaka leczy skurcze blizn, mięśni oraz duszności. Poza tym roślina wykazuje skuteczność w regulacji ciśnienia krwi, redukcji marskości wątroby i przyspieszeniu jej odbudowy. Wymienia się wśród zdolności leczniczych widłaka niwelowanie piasku nerkowego, kolki nerkowej i innych schorzeń układu moczowego i płciowego.
Sposób aplikacji
Właściwości rośliny nie podlegają dyskusji, ale w takim razie jak przyjmować ziele? Można je przyrządzać na kilka sposobów. Podobnie jak inne stosować w formie okładów, jak też wykonywać poduszki z widłaka (swoje właściwości utrzymują przez rok) służące jako kompresy. Ponadto można stosować w postaci herbaty, naparu. Z herbatą nie można przesadzać, taki napój zaleca się spożywać raz w tygodniu. Napar zaleca się w leczeniu nowotworów wątroby, również profilaktycznie.
Pył widłakowy
Najcenniejszym surowcem widłaka jest pyłek. Od dawien dawna stosowany jako panaceum na trudno gojące się rany. Obecnie zaleca się go na liszaje, AZS, zmiany skórne, egzemy. Jest on doskonałą alternatywą dla pudru, również do zastosowania u niemowląt. Pyłek przyspiesza regenerację komórek skóry prowadząc do zaleczenia i zabliźniania się ran. Jego działanie można określić jako osuszające i ściągające. Pyłek stosuje się również do wewnątrz i wówczas pomaga na podrażnienia układu pokarmowego, o czym była mowa wcześniej.
