Przylaszczka pospolita (Hepatica nobilis) jest byliną wieloletnią z rodziny jaskrowatych. Jest ona popularna w Europie jak też na Dalekim Wschodzie. Występuje w lasach liściastych, w Polsce objęta została ochroną gatunkową w 2014 roku. Nazywana bywa także wątrobnicą lub wątrobnikiem (od nazwy łacińskiej hepar – wątroba), trojankiem, zawiłkiem, zawilcem czy wilczą stopą.
Zwiastun wiosny – przylaszczka pospolita
Przylaszczka kwitnie bardzo wcześnie, stąd też nazywa się ją zwiastunek wiosny. Dorasta do 20 cm wysokości i charakteryzuje ją bardzo silne kłącze z zimozielonymi liśćmi. Początkowo liście są białe i owłosione, z czasem się wygładzają. Kwiaty mają najczęściej 6 działek okwiatu w kolorze fioletowo-niebieskim. Dostępne są także odmiany białe i purpurowe.
Wyróżnia je charakterystyczne zamykanie się na noc bądź przed opadami. Nasiona przylaszczki rozsiewają mrówki. Charakteryzuje się liśćmi w kształcie wątroby (stad nazwa wątrobnica). Leczniczo działa odkażająco oraz antyseptycznie. Ponadto pobudza procesy trawienne i wydzielanie się soków trawiennych. Istotną właściwością przylaszczki jest działanie hamujące krwawienia oraz zdolność do zwalczania wirusów. W medycynie naturalnej ceni się jej właściwości moczopędne, rozkurczowe i wykrztuśne.
Zastosowanie lecznicze
Ziele przylaszczki skutkuje w leczeniu infekcji różnego typu, zwłaszcza schorzeniach oskrzeli, gardła, płuc. Przylaszczka pomaga w wykrztuszaniu flegmy, jak też zastojach żółci oraz obrzęku wątroby i woreczka żółciowego. Jest skuteczną pomocą w terapii refluksu żołądkowo-jelitowego.
Lista dolegliwości w jakich kuracji pomaga przylaszczka jest bardzo długa i obejmuje działanie wewnątrz jak i na zewnątrz. Herbatki z rumianu używa się do przemywania podrażnień i ropiejących ran, jak tez odkażania jamy ustnej, zwłaszcza przy zapaleniu dziąseł i ich krwawieniu. Co kraj, to obyczaj. Czesi przylaszczą leczyli niegdyś nowotwory skóry, rany, zapalenie migdałków itp. Zaś Węgrzy cenili sobie przylaszczkę jako lek na skąpomocz, podobnie Litwini wykorzystali te właściwość w mimowolnym moczeniu.
Uwaga!
Przylaszczka pospolita może uczulać. Objawami niepożądanymi są świąd i pokrzywka, a także rumień. Wbrew pozorom przylaszczka należy do roślin trujących, z tego też powodu zastosowanie jej w kuracji winno być konsultowane z lekarzem i monitorowane. Nie trudno jest się zatruć, a objawami tego stanu jest zapalenie błon śluzowych, czasem krwawa biegunka, omdlenia i niewydolność oddechowa i krążeniowa.
Przylaszczka pospolita – sposób użycia
Najbardziej typowym sposobem użycia ziela jest herbatka. Do jej przyrządzenia wystarczy łyżeczka suszu oraz szklanka wrzątku którym należy zalać ziele i parzyć pod przykryciem około kwadransa. Po tym czasie napar wymaga cedzenia. Zalecana dawką jest picie ćwierć szklanki 2 do 3 razy na dobę. Alternatywą dla herbatki jest macerat.
By go przyrządzić należy zebrać 3-4g ziela suchego i rozdrobnić, po czym zalać szklanką chłodnej, ale przegotowanej wody. Kolejno macerować pod przykryciem przez 8 godzin i przecedzić. By nadać przyjaznego smaku do maceratu można dodać odrobinę miodu.
