Napięcie przedmiesiączkowe – Zespół napięcia przedmiesiączkowego (PMS) to zespół subiektywnych i obiektywnych dolegliwości, które występują zawsze w drugiej fazie cyklu. Zanikają one w chwili rozpoczęcia miesiączki i w znacznym stopniu utrudniają aktywność życiową kobiety. Problem ten nie dotyczy wszystkich kobiet, niemniej jednak szacuje się, że około 50% kobiet w ogólnej populacji ma objawy zespołu napięcia przedmiesiączkowego. Różnorodność towarzyszących objawów jest tak szeroka iż nie sposób jej jednoznacznie opisać. Do najczęściej spotykanych zaliczamy ból w okolicy nadbrzusza, zwiększona nerwowość oraz huśtawki nastrojów.
Napięcie przedmiesiączkowe – przyczyny
Za główną przyczynę powodującą napięcie przedmiesiączkowe uważa się dysfunkcyjne działanie hormonów właśnie w tym okresie. Estrogen oraz progesteron w momencie prawidłowego funkcjonowania współpracują ze sobą i wzajemnie się uzupełniają. Hormony te odpowiedzialne są za prawidłową gospodarkę płciową, pojawienie się owulacji oraz prawidłowy przebieg ciąży. Jeśli jednak dochodzi do niewspółgrania ze sobą tych dwóch hormonów wówczas największe tego konsekwencje odczuwa organizm kobiety. Kiedy górę w tej nierównej walce bierze estrogen wówczas kobiecie towarzyszy odczucie drażliwości oraz leków, jeśli przeciwnie, wygrywa progesteron wówczas mają miejsce stany depresyjne itp.
Objawy napięcia przedmiesiączkowego
Do najczęściej spotykanych objawów napięcia przedmiesiączkowego zaliczamy między innymi:
– ból głowy,
– odczuwalny ból pleców,
– przyrost wagi,
– trądzikowość,
– zmęczenie,
– osłabienie,
– depresje,
– nadpobudliwość.
Zespoły objawowe pomiędzy którymi zachodzi wzajemny związek można podzielić na dwa rodzaje takie jak:
– zespoły emocjonalne,
– zespoły fizyczne.
Pierwsze z nich czyli zespoły emocjonalne są dość trudne do interpretacji z uwagi na to iż każda kobieta odczuwa je indywidualnie. W większości jednak przypadków wskazuje się na występowanie nagłych przypływów frustracji, irytacji i rozdrażnienia. Zdarza się iż kobiety wybuchają płaczem z powodu drobiazgów, a dużo z nich popada w depresję.
Zespoły fizyczne towarzyszące napięciu przedmiesiączkowemu są doskonale rozpoznawalne przez każdą kobietę która na nie cierpi. Wzrost wagi, problemy skórne, bóle głowy, migreny, uczucie zmęczenia to tylko nieliczne oznaki zespołu fizycznego PMS.
Leczenie PMS
Kobietom borykającym się z problemem napięcia przedmiesiączkowego zaleca się w szczególności kontakt z lekarzem specjalistom który pomoże opracować plan działania co do złagodzenia występujących dolegliwości.
Lekarz po przeprowadzeniu wywiadu ustnego i ewentualnym zleceniu dodatkowych badań zaproponuje konkretne rozwiązanie. W szczególności wskazana jest aktywność fizyczna, niekiedy przyjmowanie witaminy B6, stosowanie zastępczej antykoncepcji. Dlaczego witamina B6? Otóż przyjmowanie jej w ilości 10 mg dziennie jest niezbędne do wytwarzania serotoniny, dopaminy i GABA, gwarantujących wyrównany nastrój, a także właściwą pracę narządów wewnętrznych wyposażonych w ich receptory.
Silne zaburzenia łagodzą środki antydepresyjne przepisywane wyłącznie przez lekarza specjalistę. Tabletki zażywa się codziennie lub tylko w drugiej fazie cyklu miesięcznego od 15 do 28 dnia.
Stosowanie pigułek antykoncepcyjnych, powoduje blokadę funkcji jajników, zastępując naturalne hormony sztucznymi, tyle że już w zrównoważonych dawkach.
Jeśli antykoncepcyjne pigułki nie przynoszą spodziewanej ulgi, lekarz ginekolog powinien zaproponować pacjentce terapię hormonalną. Oczekiwany efekt przynosi stosowanie plastra z estrogenem który zawiera 100 mikrogramów hormonu. Niekiedy praktykowane jest przyjmowanie progesteronu który chroni śluzówkę macicy przed przerostem.
Innym sposobem jest założenie wkładki domacicznej Lady Insert, z której wydzielane są stałe dawki progestagenu (ma ona działanie antykoncepcyjne).
Alternatywą w walce z napięciem przedmiesiączkowym jest hormonalna terapia zastępcza lub tibolon. Leki hormonalne zwane analogiami GnRH powodują blokadę czynności wydzielniczych ośrodków mózgowych kierujących cyklem miesięcznym (podwzgórza, przysadki) i jajników. Ich przyjmowanie polega na poddawaniu się zastrzykom podskórnych, zwykle w brzuch. Kiedy są przepisywane? Otóż najczęściej lekarz decyduje się na przepisanie i zastosowanie tej formy leczenia u pacjentek które doświadczają najcięższych objawów napięcia przedmiesiączkowego. Dzięki temu dolegliwości związane z PMS w większości przypadków ustępują. W konsekwencji tej formy leczenia może dojść do tak zwanej menopauzy farmakologicznej.
Jeśli wszystkie powyższe sposoby nie przyniosą Ci ulgi, nie bój się prosić o pomoc. Znajdź lekarza, który nie zignoruje Twojego problemu i pomoże Ci znaleźć odpowiednią metodę radzenia sobie z objawami PMS.
W przypadku stwierdzenia podwyższenia stężenia prolaktyny, należy rozpocząć leczenie także ze względu na inne schorzenia, które mogą być wywołane hiperprolaktynemią. U pacjentek wykazujących cechy nadpobudliwości nerwowej istotne jest także podawanie leków uspokajających, zwłaszcza w celu leczenia towarzyszącej tym stanom uciążliwej bezsenności. Wskazane jest w niektórych przypadkach zastosowanie, wykorzystanie psychoterapii, dzięki której przez spokojne uświadomienie pacjentce przyczyn jej dolegliwości, można czasami odnieść nadspodziewanie korzystny skutek.
Lekarz na podstawie przeprowadzonego wywiadu z pacjentką określa jej stan psychiczny aby zbadać stan zdrowia konieczne jest wykonanie pewnych badań ułatwiających podjęcia dalszych działań.
Dlatego w przypadku stwierdzenia zatrzymywania wody w tkankach wskazane jest wprowadzenie diety z ograniczeniem soli, a niekiedy podawanie także leków moczopędnych.
