Poronienia nawykowe to jednostka chorobowa. Naturalnie dotyczy jedynie kobiet, które z niewiadomych przyczyn nie donosiły ciąży trzy razy pod rząd. Są to poronienia samoistne i nie należy mylić ich z poronieniami w wyniku innych czynników chorobowych. To trudne schorzenie, zwłaszcza dla psychiki kobiety, rodzące poczucie bezsilności, zwłaszcza kiedy kobieta marzy o dziecku.
Poronienia nawykowe – przyczyny i istota
Poronienia nawykowe noszą też nazwę nawrotowych, czy nawracających. Kobieta która doznała co najmniej trzech poronień pod rząd ma szansę donosić kolejną ciążę w 50 %. Ryzyko związane z kolejnymi poronieniami maleje wraz z faktem wcześniejszego porodu, wówczas gdy kobieta posiada już potomstwo mimo nawykowych poronień ma szansę donosić kolejną ciążę w 70%.
Niestety ryzyko poronień wzrasta wraz z wiekiem i kobiety po 35 roku życia są na nie bardziej narażone. Co do zasady przyczyn poronień szuka się dopiero po trzeciej nieudanej próbie donoszenia ciąży. Wówczas wykonuje się kompleksową diagnostykę wykluczającą poszczególne schorzenia i problemy, zwłaszcza hormonalne i fizykalne. Przyczyn może być wiele, również ukrytych, maskujących się pod pozornymi objawami, w tym psychicznych.
Poronienia nawykowe – najczęstsze przyczyny
Wady genetyczne mogą również stanowić przyczynę cyklicznych poronień. Odpowiada za to translokacją chromosomu u matki (trombofilia wrodzona). Ponadto diagnozuje się przyczyny anatomiczne jak dysfunkcja macicy nabyta lub wrodzona (macica jednorożna, przegrodzona). Powodem poronień mogą być również mięśniaki macicy, czy niedorozwój łożyska. Bardzo częstą przyczyna poronień nawykowych są problemy immunologiczne jak APS – Zespół Antyfosfolipidowy.
Wówczas organizm kobiety produkuje przeciwciała atakujące własne tkanki i zwalczające zarodek. Bardzo częstą przyczyną poronień w ogóle są zaburzenia endokrynologiczne powodujące zaburzenia hormonalne i cyklu menstruacyjnego. Wśród przyczyn wymienić należy także zespół publicystycznych jajników oraz infekcje wirusowe, bakteryjne.
Poronienia nawykowe – zapobieganie poronieniom
Poronienia nawykowe dotyczą zazwyczaj pierwszego trymestru ciąży, jednak zdarzają się one również w drugim trymestrze i wówczas wskazują na problemy wynikające z budowy i funkcjonowania macicy. Diagnostyce powinny być poddane kariotypy obojga rodziców, jak też wykonać badanie genetyczne poronionego zarodka. Gdy zawodzi zarówno USG jak i badania DNA pozostają badania hormonalne z krwi ciężarnej.
Najczęstszą formą leczenia poronień nawykowych jest leczenie hormonalne, jednak z uwagi na jego złożoność jest trudne. Często jest nieskuteczne z uwagi na nietrafienie w przyczynę. Z uwagi na to iż każda ciąża to spore obciążenie dla kobiety, jej organizmu nie zaleca się zachodzenia w ciążę od razu po poronieniu a odczekanie kilku cykli by organizm mógł się zregenerować. Tym samym leczenie poronień może trwać latami.
Leczenie nie daje gwarancji na przyszłość
Fakt, iż mimo trzech poronień udało się za czwarty, piątym czy kolejnym razem urodzić dziecko nie oznacza iż problem poronień znikł. Jak sama nazwa wskazuje są to poronienia nawracające i przy probie zajścia w kolejną ciążę problem może wrócić, aczkolwiek wcale być tak nie musi. Zależy to od zbyt wielu czynników i nie jest to charakterystyczne zjawisko.
