Stwardnienie rozsiane (SM) to trudne schorzenie, z którym mogą wiązać się zaburzenia psychiczne. Niestety brak odpowiedniego leczenia zaburzeń może prowadzić do przedwczesnej śmierci. Zaburzenia w pracy mózgu są nieodłącznym elementem SM, co za tym idzie nie trudno się dziwić zaburzeniom psychicznym, które występują towarzysząc stwardnieniu rozsianemu.
Stwardnienie rozsiane
Sm i zaburzenia psychiczne to para nie należąca do rzadkości. Głównymi objawami SM są dolegliwości neurologiczne, jednakże zdarza się również rozpoznanie depresji, lęków i zaburzeń emocjonalnych. Zaburzenia często są wynikiem zmian demielinizacyjnych. Powód może leżeć także w stresie, jakiego doznaje chory. Sam fakt cierpienia na chorobę nieuleczalna może prowadzić do wystąpienia stanów depresyjnych.
Życie w stresie, z obawami prowadzi do upośledzenia systemu odpornościowego, również pod kątem psychiki. Najczęstszą przypadłością z zakresu psychiatrii, a towarzysząca osobom chorym na SM jest depresja. To chroniczny obniżony nastrój dotykający aż 22% chorych na stwardnienie rozsiane. Nakładanie się na siebie tych dwóch jednostek u jednego pacjenta może sprawiać, że pogorszeniu ulegać będzie nie tylko podstawowy poziom jego funkcjonowania, ale efekty leczenia będą znikome.
Skutkiem ubocznym depresji przy SM jest zarzucenie terapii i leczenia, opuszczenie badań kontrolnych itp.
Zaburzenia w sferze psychiki
Poza dyspersją u chorych na SM diagnozuje się często zaburzenia lękowe oraz obsesyjno-kompulsywne. Zwykle leki są uogólnione, czasem niezidentyfikowane a pacjenci opisują je jako wewnętrzny niepokój nie pozwalający skupić uwagi na niczym innym. Ponadto chorzy mają skłonność do nadużywania i wręcz uzależnienia się od leków psychoaktywnych, co sprawia iż problem staje się złożony.
Część pacjentów lubuje się w alkoholu upatrując przyjemności ze stanu nieświadomości, tymczasem alkohol wpływa negatywnie na SM. Uszkadza on komórki układu nerwowego i prowadzi do degradacji struktur nerwowych. Specyficznym zaburzeniem psychicznym przy SM jest zaburzenie afektu. Dotyczy ono aż 10% pacjentów i polega na wybuchu płaczu lub śmiechu w sytuacji kompletnie nieadekwatniej.
Skutki uboczne leczenia SM
Część problemów psychicznych pacjentów cierpiących na SM wynika z leków, jakie przyjmują i ich skutków ubocznych. Można tutaj wskazać objawy niepożądane glikokortykosteroidów, stosowanych w celu złagodzenia przebiegu SM. GKS wpływają przede wszystkim na nastrój pacjentów, powodują depresję ale również zaburzenia maniakalne. Podobnie bywa w przypadku preparatów interferonu, stosowanych jako leki mające zapobiegać postępowi choroby.
Złożoność terapii
Problemów psychicznych nie powinno się bagatelizować, bowiem mogą pogłębiać SM jak i prowadzić do samobójstwa. Stad potrzebne jest leczenie psychiatryczne. Leki antydepresyjne nie zawsze są wskazane, dlatego też należy psychiatrę poinformować o przyjmowanych lekach na SM i przeciwnie – neurologa o lekach psychiatrycznych. Doskonałe efekty w przypadku SM przynosi psychoterapia, metoda leczenia nieinwazyjnego.
