Wypadanie macicy – przyczyny, objawy, leczenie

Wypadanie macicy to dość częsta choroba zarówno kobiet w okresie menopauzy oraz bardzo młodych kobiet. Najczęstszą przyczyną która powoduje ta przykra dolegliwość może stanowić okołoporodowe dysfunkcje tkanek, ale również zanik ich elastyczności lub uszkodzenie mięśni dna miednicy. Wszystkie te objawy uzależnione są od ilości przebytych ciąż oraz jakości przebiegu porodu. Zdarza się w niektórych diagnozach iż za przyczynę wypadania macicy uznaje się wielkość narodzonego dziecka.

Bardzo ważna rolę w odpowiedniej diagnozie stanowi podejście lekarza do zagadnienia wypadania miednicy. Niejednokrotnie kobieta nie potrafi precyzyjnie zinterpretować objawów które towarzysza tej dolegliwości a i lekarze nie są nieomylni.

Przyczyny wypadania macicy

Skuteczne zrozumienie mechanizmu powodującego wypadanie macicy należy rozpocząć od poznania anatomicznej budowy samego narządu. Otóż macica oraz pochwa są utrzymywane w określonej naturalnej pozycji przez tak zwany aparat podporowy. Aparat te stanowią mięśnie dna miednicy takie jak przepona miednicy, przepona moczowo płciowa, więzadła i powięzie, przymacicza i więzadła macicy. Prawidłowe ułożenie macicy gwarantują sprawne wszystkie wyżej wymienione mechanizmy.

Problem pojawia się, gdy dojdzie do uszkodzenia aparatów podtrzymujących macicę. Stanowi to główną przyczynę wypadania macicy. Następuje to w skutek wielu czynników które się na siebie nakładają.

Do najczęściej spotykanych przyczyn zaliczamy:
– uszkodzenia w trakcie porodu,
– uszkodzenia w wyniku nadmiernego wysiłku fizycznego,
– długotrwałej pracy w pozycji stojącej,
– przewlekłych zaprać,
– długo utrzymującego się kaszlu,
– zmiany tkanki łącznej związanego ze zmianami hormonalnymi,
– czynniki genetyczne itp.

Objawy wypadania macicy

Objawy wypadania macicy mogą przybierać różnorodną postać. Jest to w szczególności podyktowane stopniem zaawansowania choroby oraz jego rodzajem. Bardzo często w przypadku wypadania macicy kobiety uskarżają się na uczucie obecności ciała obcego w pochwie lub w jej okolicach. Zwracają także dość często uwagę na dyskomfort oraz ból w trakcie stosunku płciowego. Do tych objawów dołączyć można charakterystyczne uczucie ciągnięcia w pochwie albo w dolnej części pleców, ból w okolicach kości krzyżowej, który niekiedy promieniuje w stronę pachwin.
Niewykluczone są dolegliwości związane z układem moczowym. Do najczęściej spotykanych zaliczamy parcie na pęcherz i konieczność częstszego oddawania moczu, a jednocześnie trudność w całkowitym opróżnieniu pęcherza i zmniejszenie strumienia moczu.
Przy wypadaniu narządów rodnych również układ trawienny może dać o sobie znać. Pacjentki wskazują bowiem na wzmożone trudności w trawieniu pokarmów, któremu towarzyszy uczucie ciężkości i zaparcia. Ponadto utrudnione jest oddawanie stolca, ponieważ w tym celu konieczne jest uciskanie ściany pochwy.

Schorzenie to objawia się uciskami i napięciem w podbrzuszu, bólami w okolicy krzyżowej, zaparciami, trudnościami w oddawaniu moczu, bólami pachwin, krwistymi upławami oraz zapaleniem pochwy.

Rodzaje wypadania macicy

Z medycznego punktu widzenia wyróżniamy wypadanie macicy:
– częściowe, w przypadku kiedy przemieszczeniu uległa tylko część macicy,
– całkowite, w przypadku kiedy dochodzi do wynicowania pochwy na zewnątrz, przed wargami sromowymi.

Ze względu na miejsce wypadania narządu macicy rozróżniamy:

– defekt przedni, charakteryzuje się wchłonięciu pęcherza lub cewki moczowej do pochwy,
– defekt tylny, wypadanie następuje na tylnej ścianie pochwy,
– defekt szczytu pochwy, dotyczy macicy lub szczytu pochwy.

Leczenie wypadania macicy

Leczenie dolegliwości związanych z wypadaniem narządów rodnych wiąże się z zachowawczą kuracją, polegającą na likwidacji nieprzyjemnych objawów. W tym celu zaleca się ćwiczenie mięśni krocza oraz stosowanie terapii hormonalnej. Jeśli te zabiegi nie dają pozytywnych efektów, niezbędne jest przeprowadzenie operacji. Nieaktywne seksualnie kobiety w podeszłym wieku mogą zostać poddane zamykającemu zabiegowi zaszycia pochwy.

W zależności od stopnia zaawansowania choroby, lekarz zleca indywidualnie leki doustne lub dopochwowe globulki. Może także zaaplikować kremy zawierające żeńskie hormony estrogeny, które w efekcie zaowocują zwiększeniem produkcji dobroczynnego kolagenu w skórze.

We wczesnym etapie zaleca się także ćwiczenia krocza, które mają za zadanie wzmocnić mięśnie dna miednicy tak zwane mięśnie Kegla. Można je ćwiczyć w różny sposób, zarówno za pomocą specjalnych kulek, jak i podczas normalnych ćwiczeń.

Ostatecznym rozwiązaniem są zabiegi operacyjnie podnoszące macicę. Wykonuje się je przez pochwę, brzuch lub laparoskopowo. Wśród kilku metod operacyjnych jedna z nich polega na tym, że dno macicy przywiesza się do powłok brzusznych (za pomocą specjalnych taśm). Można także przymocować macicę do kręgosłupa lub podciągnąć ją poprzez skrócenie jej więzadeł wieszadłowych.

U kobiet w okresie okołomenopauzalnym i tych które nie planują więcej dzieci, w przypadku nieskuteczności pierwszej operacji można zaproponować całkowite usunięcie macicy. Całkowite wypadanie macicy powinno być leczone zawsze. U starszych kobiet, które już nie współżyją, lekarz specjalista może zaproponować plastyczny zabieg prawie całkowitego zamknięcia pochwy, ewentualnie pochwowe wycięcie macicy z następową plastyką tylnej ściany pochwy.