Zaburzenia miesiączki nie są trudne do zaobserwowania w szczególności jeśli kobieta bacznie obserwuje swój organizm i potrafi odczytać sygnały. Miesiączki nie są jednakowe, zmieniają się , niekiedy z łagodnych zmieniają się w bolesne miesiączki, bardziej obfite, towarzyszą im różnego rodzaju dodatkowe oznaki takie jak bóle głowy, nudności. Powinien być to pierwszy sygnał że dzieje się coś nieprawidłowego w naszym organizmie. Mogą to być pierwsze objawy zaburzeń miesiączkowych które w konsekwencji nie podjęcia leczenia mogą doprowadzić do czasowego zaniku miesiączki.
Takie odstępstwa od normy mają rozmaite przyczyny. Często są tylko przejściowe, spowodowane jakąś infekcją ogólną organizmu, przedłużającym się stresem lub zmęczeniem, restrykcyjnym odchudzaniem. U niektórych kobiet to skutek niewielkich zaburzeń hormonalnych. Niestety, mogą też być sygnałem zaburzenia miesiączki.
Przyczyny – zaburzenia miesiączki
Nie ma jednej określonej przyczyny powodującej zaburzenia miesiączki, mogą one występować pod różną postacią i mogą być wywołane w wyniku wielu czynników. Przyczyna zwykle jest błaha i po kilku dniach menstruacja pojawia się sama. Jeżeli jednak tak się nie dzieje, należy niezwłocznie zgłosić się do ginekologa.
Jednym z powodów zaburzeń miesiączki są między innymi problemy z tarczycą. Gdy cykle się wydłużają, a krwawienia występują rzadziej niż co 35 dni, może to być sygnał np. niedoczynności tarczycy. Zbyt wolna praca wydłuża w konsekwencji cykl miesiączkowy, w wyniku czego do owulacji dochodzi rzadziej. Dlatego pojawia się problem z zajściem w ciążę.
Inną przyczyną zaburzeń może być endometrioza. Jej objawem mogą być intensywne bóle, dokuczające nam tuż przed miesiączką, uznawane są za naturalną dolegliwość fizjologiczną. Niekiedy ból w dole brzucha promieniuje na podbrzusze i okolice lędźwiowe i jest bardzo silny.
Zaburzenia miesiączki są zróżnicowane, jeżeli miesiączki są bardzo obfite, a czasem trwają nie kilka, ale kilkanaście dni, najprawdopodobniej masz mięśniaki macicy. To jedna z najczęstszych przyczyn zaburzeń.
Kolejną przyczyną zaburzeń miesiączki może być występowanie zespołu policystycznych jajników. Jej bezpośrednim objawem są nieregularne cykle miesiączkowe, a skutkiem – rzadka owulacja lub jej brak, szybkie przybieranie na wadze prowadzące do otyłości, podwyższone ciśnienie krwi, wysoki poziom cholesterolu.
Przyczyną zaburzeń miesiączkowania mogą być objawy choroby nowotworowej. Jednym z sygnałów są nieprawidłowe krwawienia z dróg rodnych. Mogą pojawiać się one między miesiączkami lub po stosunku płciowym. Zaniepokoić powinny także upławy z domieszką krwi.
Objawy zaburzeń miesiączki
W zależności od konsekwencji zaburzeń miesiączkowania, objawy mogą być bardzo różnorodne. Do najczęstszych objawów zaliczamy między innymi:
– nieregularne krwawienia,
– plamieniem międzymiesiączkowym,
– skrzepów krwi w wydzielinie,
– nasileniem krwawienia.
Na zaburzenia miesiączki, szczególnie wyczulone powinny być kobiety po 40 roku życia, nieprawidłowości w funkcjach jajników mogą bowiem współistnieć z chorobami nerek, trzustki, nadnerczy lub tarczycy.
Leczenie zaburzeń miesiączki
W leczeniu zaburzeń miesiączkowania stosuje się przede wszystkim terapię hormonalną. Najczęściej podaje się niesteroidowe leki przeciwzapalne, doustne środki antykoncepcyjne, które mogą pomóc w regulowaniu i zmniejszaniu obfitego krwawienia.
Ginekolog przeprowadzi najpierw rutynowe badanie. Jeśli będzie uważał, że najbardziej prawdopodobnym powodem braku miesiączki w twoim wypadku, jest chora tarczyca, skieruje cię do endokrynologa. Zleci ci zrobienie USG tarczycy oraz badanie poziomu TSH we krwi.
Gdy lekarz podejrzewa endometriozę, zleci badanie USG dopochwowe. Ostateczną metodą jest ablacja endometrium, czyli metoda leczenia nadmiernych krwawień macicznych niereagujących na leczenie hormonalne. Jednak zanim pacjentka zacznie przyjmować leki, powinna wykonać badanie krwi na oznaczenie krążących hormonów (tzw. badanie profilów hormonalnych).
Leczenie mięśniaków to leczenie zachowawcze, czyli nieoperacyjne. Po trzymiesięcznej kuracji farmakologicznej, niemal 50 proc. leczonych kobiet nie wymaga już zastosowania zabiegu chirurgicznego usuwającego mięśniaki. Jeżeli jednak leczenie nie przynosi wyraźnej poprawy, trzeba będzie mięśniaki usunąć chirurgicznie.
Leczenie raka szyjki macicy jeśli zostanie wykryte, tym większe szanse na całkowity powrót do zdrowia. Do leczenia tego nowotworu stosuje się najczęściej metody chirurgiczne: usuwa się operacyjnie część lub całość szyjki macicy, a czasem nawet całą macicę. Zwykle stosuje się też dodatkowo chemioterapię i radioterapię.
W przypadku nadmiernych lub zbyt częstych krwawień można przyjmować preparaty z wyciągiem z owoców niepokalanka pospolitego. Jego substancje czynne obniżają poziom prolaktyny oraz znoszą zaburzenia wywołane przez hiperprolaktynemię, wpływają także na ciałko żółte.
Leczenie zaburzeń miesiączkowych POCS zależy od tego, czy zamierzasz zajść w ciążę. Jeżeli tak, lekarz po zrobieniu USG transwaginalnego i zbadaniu poziomu hormonów we krwi będzie się starał przede wszystkim wywołać owulację za pomocą odpowiednich leków hormonalnych. Jeśli terapia nie przyniesie efektów, zaproponuje zabieg chirurgiczny – laparoskopowe usunięcie torbieli powstałych w jajniku. Obie metody odnoszą dobre rezultaty, ale leczenie może trwać długo, a po urodzeniu dziecka musi być kontynuowane.
