Choroba Whipple’a to układowa infekcja bakteryjna jelita cienkiego. Jest niezwykle rzadką chorobą bowiem na całym świecie odnotowuje się zaledwie 30 zachorowań rocznie. Najczęściej pacjentami są mężczyźni po 50 tym roku życia. Rzadkie występowanie schorzenia nie zwalnia nas z obowiązku posiadania wiedzy na temat objawów i rozpoznania tejże choroby układu pokarmowego, obejmującej cały organizm wraz z jej zaawansowaniem.
Choroba Whipple’a
Choroba dotyczy zakażenia kilku narządów lub układów. Zwykle obejmuje przewód pokarmowy oraz układ oddechowy i, lub układ sercowo-naczyniowy. Ponadto towarzyszy jej zakażenie stawów i skóry. Ogniskiem zapalnym jest zawsze układ pokarmowy. Zmiany powodowane przez chorobę to nacieki błony śluzowej jelita cienkiego.
Objawami choroby jest gorączka i dreszcze jej towarzyszące, jak również ból brzucha, biegunka i spadek masy ciała. Dodatkowo obserwuje się dolegliwości w obrębie stawów, zapalenie surocówki a także hiperpigmentację. Rzadko, jednak zdarza się iż choroba współistnieje z cekalią, anemią lub zapaleniem osierdzia, opłucnej.
Choroba Whipple’a – diagnostyka
Rozpoznaniu schorzenia sprzyja biopsja zgłębnika jelitowego. Wycinki jelita pobierane są w trakcje zabiegu duodenoskopii. Wynik okazujący obecność w błonie śluzowej jelita cienkiego PAS-dodatnich makrofagów przesądza o postawieniu diagnozy choroby Whipple’a. Leczenie obejmuje długotrwałą kurację antybiotykową, zwłaszcza tetracyklinami i chloramkenikolem.
Jeśli leczenie będzie rozplanowane odpowiednio a diagnoza postawiona w miarę wcześnie, rokowania są dobre. Niestety pacjentów trapią nawroty choroby w wyniku czego zakażeniem zostaje objęty układ nerwowy, a co za tym idzie organizm z czasem ulega wyczerpaniu i całkowitej destrukcji.
Choroba Whipple’a – nieuleczalna choroba
Mimo, iż leczenie objawowe jest skuteczne to nawroty choroby wskazują na zaliczenie schorzenia do chorób nieuleczalnych. Rzadkość występowania nie sprzyja badaniom nad poszukiwaniem przyczyn i ewentualnych metod skutecznego leczenia. Wykrywanie choroby również nie jest na najwyższym poziomie medycyny. Rozwój współczesnej medycyny wciąż postępuje dynamicznie i można mieć nadzieje, iż i choroba Whipple’a doczeka się skutecznego wyleczenia bez zagrożenia życia i zdrowia.
Pacjenci chorzy na zakażenie jelita cienkiego największe trudności doświadczają w spożywaniu pokarmów i ich trawieniu, co za tym idzie stosuje się karmienie dojelitowe minimalizując ból i dolegliwości związane z chorobą. Ponadto skórę pacjentów pielęgnuje się w sposób szczególny, by zapobiec rozprzestrzenianiu się zmian i narażeniu pacjenta na kolejne infekcje i podrażnienia. Wraz z antybiotykami prowadzi się kurację wzmacniająca system odpornościowy chorego.
