Świerzbiączka (łac.pruprogis) – jest to schorzenie, które występuje i rozwija się na podłożu zmniejszenia odporności organizmu. Zalicza się ją do chorób atopowych dlatego dość często nazwa ta jest wymiennie stosowana i powszechnie znana jako atopowe zapalenie skóry. Jej występowanie związane jest bardzo często z jednoczesnym występowaniem alergii pokarmowej, astmy lub kataru siennego. Świerzbiączka to przewlekła choroba skórna o podłożu alergiczny. Choroba rozwija się na skutek zaburzeń w układzie immunologicznym.
Pierwsze objawy świerzbiączki
Główną cechą wyróżniającą świerzbiączkę spośród innych chorób jest uporczywe i bardzo nasilone swędzenie skóry. Może ono nastąpić w wyniku podrażnienia środkami drażniącymi oraz alergenami ale także alergenami wziewnymi i drobnoustrojami.
Charakterystyczne objawy świerzbiączki:
– świąd,
– zaczerwienienie,
– suchość skóry,
– skłonność do zakażeń,
– nieprawidłowe rogowacenie skóry,
– zmiany skórne takiej jak np. wypryski,
– złuszczenie naskórka,
– zmiana naturalnego koloru skóry,
– biały łupież,
– choroby oczu,
– wirusowe zapalenie skóry,
– zgłębienie fałdów szyjnych,
– opryszczka,
– odczyn węzłów chłonnych,
– rumień.
Do sprzyjających czynników mających wpływ na rozwój świerzbiączki możemy także zaliczyć stres oraz różnego rodzaju czynniki psychiczne. Emocje, stan psychiczny chorego nie są bez znaczenia w przypadku choroby świerzbiączki.
Wyróżniamy:
– wypryski alergiczne,
– wypryski powstałe w wyniku podrażnienia
Wypryski alergiczne jego powstanie jest spowodowane konkretnym alergenem. Wyraźne oddzielenie od zdrowej skóry ognisk rumieniowych następuje w ostrej fazie atopowego zapalenia skóry. Efektem tego są występujące pęcherze, grudki i nadżerki.
Świerzbiączka letnia
Świerzbiączka letnia jest to choroba której częstotliwość występowania charakteryzuje powtarzalność. Schemat ten można obserwować w okresie letnim i powstaje on pod wpływem oddziaływania promieni UV na ciało człowieka.
Fotodermatozy jest zróżnicowaną grupą schorzeń skóry. Trudno dopatrywać się przyczyn występowania świerzbiączki letniej czy fotodermatozy. Oba te schorzenia nasilają się w wyniku promieniowania światła i kaleczą te miejsce które narażone są na bezpośredni kontakt z promieniami. Fotodermatoza obejmuje zaburzenia genetyczne i metaboliczne, a także reakcje fotoalergiczne i fototoksyczne.
Przyczyny świerzbiączki
Przyczyn występowania choroby świerzbiączki należy dopatrywać się we własnym genotypie, gdyż to właśnie uwarunkowania genetyczne są odpowiedzialne za występowanie tej oto choroby. Aby w sposób skuteczny złagodzić efekt następujących objawów należy indywidualnie wyeliminować, w miarę możliwości przedmioty, sytuacje chorobogenne. Należy zaprzestać stosowania środków drażniących takich jak; detergenty, mydła, rozpuszczalniki, wełna, konserwanty, a także unikać nadmiernego pocenia się, pleśni w pomieszczeniach, drobnoustrojów a nawet stresu który także wpływa na zaostrzenie lub złagodzenie objawów świerzbiączki.
Leczenie świerzbiączki
Jednym z pierwszych widocznych objawów świerzbiączki jest liszowacenie ogniska zapalnego. Aby w sposób skuteczny wyeliminować alergen należy wyeliminować z diety lub otoczenia alergen powodujący świerzbiączkę.
Świerzbiączka letnia jest fotodermatozą idiopatyczną, następuje ona we wczesnym dzieciństwie, albo młodości. W przeważającej mierze występuje u kobiet. Objawiają się one wykwitami mające postać grudek, pęcherzyków i rumieni.
Leczenie świerzbiączki nie jest proste, ale w skuteczny sposób można zminimalizować objawy jej występowania poprzez stosowanie różnego rodzaju kremy oraz maści. Jest to rozwiązanie miejscowe eliminujące nieprzyjemny odczyn tylko czasowo. Aby skutecznie przeciwdziałać świerzbiączce konieczne jest udanie się do lekarza specjalisty który pomoże w ustaleniu źródła stanu chorobowego.
Niezwykle ważną rolę w świerzbiączce odgrywa bardzo staranna i skrupulatna higiena miejsc w których nastąpiły pierwsze objawy. Istnieje duża ilość preparatów w szczególności dedykowanych do tego rodzaju schorzeń aby skutecznie zapobiegać ich dalszemu rozwojowi i rozprzestrzenianiu się.
Świerzbiączka to choroba którą częściowo można zahamować poprzez stosowanie odpowiednich preparatów niemniej jednak całkowity efekt zadowalający chorego konieczny jest z całkowitą eliminacją alergenu. Lekarze zazwyczaj zalecają stosowanie leków przeciwhistaminowych ale także kortykosteroidy. Oba wyżej wymienione leki występują w postaci maści i są proste i szybkie w działaniu.
Świerzbiączka dotyczy także dzieci. Niestety rozwój sektora przemysłowa i coraz większa globalizacja powodują wzrost zachorowań wśród najmłodszych. U dzieci konieczna jest uniemożliwienie drapania swędzących ran co w konsekwencji może doprowadzić do rozszerzenia się objawów świerzbiączki.
Wskazaniem w świerzbiące jest noszenie bielizny leczniczej która nie powoduje otarć ani podrażnień skórnych. Zaleca się także kąpiele szczególnie dzieci w wodzie z dodatkiem siemienia lnianego lub mąki owsianej.
Dieta osoby chorej na świerzbiączkę powinna być bogata w witaminę B,C a także wapń.
Jeśli nie można odnaleźć, zlokalizować źródła występowania choroby konieczne jest zastosowanie przez lekarza środków odczulających o działaniu ogólnym. Przy podłożu psychicznym wywołującym świerzbiączkę, celem leczenia jest znalezienie przez chorego miejsca emocjonalnie ustabilizowanego i prowadzenie spokojnego trybu życia. Przy leczeniu objawów świerzbiączki wywołanej stresem, chory musi opanować techniki odprężające i maksymalnie wyeliminować ze swego życia sytuacje stresogenne.
