Wśród chorób układu nerwowego dotykających dzieci dość powszechną jest mózgowe porażenie dziecięce – choroba Little’a. Jest to poważna choroba, z którą dziecko się rodzi, i z którą tak naprawdę umiera. Nie jest możliwe pełne wyleczenie choroby. Przy dobrej rehabilitacji możliwe jest jednak niemal normalne życie z MPD.
Mózgowe porażenie dziecięce – charakterystyka
Dziecięce porażenie mózgowe nie jest chorobą genetyczną ani nie jest dziedziczne. Najczęściej jest wynikiem długiego i ciężkiego lub przedwczesnego porodu. Może być też wynikiem urazów głowy lub na przykład zapalenia opon mózgowych, do których doszło po urodzeniu się dziecka. Dochodzi do uszkodzenia pewnych struktur nerwowych. Od stopnia uszkodzenia tych struktur zależy to, jak bardzo dziecko będzie cierpiało z powodu porażenia mózgowego.
Wynikiem MPD może być: niedowład kończyn, wzmożone lub obniżone napięcie mięśni. Zaburzenia mowy, wzroku, słuchu, padaczka. Występują również zaburzenia emocji i zachowania.
Specyfika choroby i rehabilitacja
Mózgowe porażenie dziecięce ma charakter niepostępujący. Oznacza to, że układ nerwowy dziecka zostaje uszkodzony raz, trwale. Z biegiem czasu uszkodzenia nerwów nie pogłębiają się. Nie oznacza to jednak, że można postawić krzyżyk na swoim dziecku. Wymaga ono rehabilitacji i konsultacji ze specjalistami. Choć choroba nie postępuje, to jej obecność może powodować wiele różnych komplikacji.
Na przykład padaczki mogą pogłębiać uszkodzenie centralnego układu nerwowego. Niedowłady kończyn mogą prowadzić do zaniku mięśni. Zaburzenia mowy mogą prowadzić do upośledzenia psychospołecznego dziecka – i tak dalej. Rehabilitacja od pierwszych dni wykrycia choroby jest zatem niezbędna.
Cele rehabilitacji w MPD
Rehabilitacja w chorobie Little’a jest jedynym i najlepszym sposobem leczenia. Chodzi o to, by zminimalizować skutki porażenia mózgowego. Nerwy regenerują się bardzo powoli i opornie. Trzeba jednak dokładać wszelkich starań, by doprowadzić do ich odnowienia. Rehabilitacja ma również na celu zminimalizowanie ryzyka degeneracji pozostałych, funkcjonujących komórek mózgowych.
Gdy jeden obszar mózgu jest uszkodzony, może dochodzić do uszkadzania innych – odpowiedzialnych za mowę, chodzenie, motorykę itp. Celem rehabilitacji dzieci z porażeniem mózgowym jest przede wszystkim umożliwienie im jak największej samodzielności. Chodzi o to, by nauczyć te dzieci siadania, chodzenia, mówienia. Ćwiczenia polegają na maksymalnym rozwijaniu motoryki dziecka. Wynika to stąd, że za motoryką idą inne funkcje poznawcze, takie jak umiejętność mówienia, czytania, liczenia itp.
Dzieci z MPD bardzo często wyrastają na inteligentnych, świadomych obywateli z niewielkimi zaburzeniami mowy, słuchu czy ruchu. Potrafią jednak funkcjonować w społeczeństwie, pracować, uczyć się i żyć samodzielnie. Dużo jednak zależy od tego, jaki był stopień uszkodzenia nerwów i jak szybko podjęto rehabilitację. Ważna jest też intensywność rehabilitacji. Im więcej wysiłku w nią włożymy, tym lepsze i szybsze będą efekty.
