Zespól napięcia miesiączkowego (PMS – premenstrual syndrome) – to zespół nieprzyjemnych fizycznych i psychicznych objawów, które mogą zakłócać codzienne funkcjonowanie kobiet. Aż 80 proc. płci pięknej odczuwa dolegliwości związane z zespołem napięcia przedmiesiączkowego (PMS). Niestety tylko połowa z nich szuka pomocy u specjalisty. Dolegliwości te nazywamy zespołem napięcia przedmiesiączkowego. Do najbardziej i najczęściej spotykanych objawów takiego stanu jest występowanie uczucia drażliwości.
Zdarza się także że objawy są wyjątkowo dokuczliwe i znacznie utrudniają funkcjonowanie kobiety w rodzinie i w pracy, wówczas możemy mówić o przedmiesiączkowym zaburzeniu dysforycznym.
Dysforyczny zespół przedmiesiączkowy
Objawy zespołu napięcia mięśniowego zaczynają się przed wystąpieniem miesiączki i ustępują po jej rozpoczęciu. Konieczne jest prawidłowe odróżnienie ich od bolesnego miesiączkowania, bólów krzyża, podbrzusza i miednicy, które występują tylko w czasie menstruacji.
Przyjmuje się iż ok 3-8% kobiet z dysforycznym zespołem przedmiesiączkowym objawy obecne są przez dwa ostatnie tygodnie cyklu. Charakteryzują się one bardzo dużym nasileniem przy jednoczesnym odczuciu silnego przygnębienia, smutku a niekiedy wybuchowość i drażliwość.
Choć niektórym wydaje się to nieprawdopodobne kobiety te z powodu odczuwanych dolegliwości nie mogą wykonywać codziennych czynności. Objawy te zakłócają też stosunki z innymi osobami. Jeżeli taki stan powtarza się przynajmniej przez dwa cykle miesięczne określamy go jako dysforyczny zespół przedmiesiączkowy.
Przyczyny i objawy PMS
Aby zrozumieć istotę przyczynową zespołu napięcia miesiączkowego warto uświadomić sobie iż po okresie owulacji w organizmie kobiety dochodzi do spadku poziomu estrogenu i wzrostu poziomu progesteronu. Jego wysoki poziom utrzymuje się do końca drugiej fazy cyklu, obniżając się tuż przed krwawieniem miesiączkowym.
Dlatego powszechnie uznaje się iż to progesteron oraz jego metabolity przyczyniają się do objawów PMS, oddziałując na organizm kobiety.
Do najczęstszych objawów wskazujących na zespół napięcia miesiączkowego zaliczamy między innymi:
– ból w nadbrzuszu,
– wahania nastroju,
– bezsenności,
– spadku libido,
– obniżenia nastroju,
– problemów z koncentracją,
– braku zainteresowań,
– zniechęcenia,
– dysfunkcje zdolności koncentracji,
– trudności w zapamiętywaniu,
– problemy z nauką,
– ból brzucha,
– bolesne napięcie gruczołów sutkowych,
– zawroty i bóle głowy,
– nudności,
– skłonność do omdleń,
– wzrost apetytu,
– uczucie pęcznienia itp.
Zespól napięcia miesiączkowego – leczenie
Leczenie powinno wiązać się z próbą określenia przyczyn występujących dolegliwości, ich korygowaniem, a także usuwaniem uciążliwości z nimi związanych.
Domowe metody na zmniejszenie dolegliwości związanych z zespołem napięcia miesiączkowego:
– zwiększenie ilości posiłków proporcjonalnie do ich wielkości. Powoduje to ustabilizowanie poziomu cukru we krwi,
– zminimalizowanie ilości tłuszczu, cukru i soli w codziennej diecie,
– całkowite wyeliminowanie lub zmniejszenie spożycia kofeiny i alkoholu,
– wzbogacenie diety o produkty zawierające węglowodany złożone, jak np. pieczywo pełnoziarniste, fasolkę, brązowy ryż i soczewicę,
– wskazane w szczególności są regularnie ćwiczenia, np. uczęszczaj na aerobik. Wpływa to pozytywnie nie tylko na poprawę nastroju ale umożliwia także większe możliwości relaksacyjne. Zaleca się także ćwiczenia o działaniu rozciągającym eliminujące dokuczliwe bóle oraz skurcze,
– zaleca się także spanie co najmniej 7 godzin w ciągu dobry. Od dawna wiadomo że sen ma dobroczynny wpływ na organizm człowieka, pozwala odpocząć, wyeliminować wahania nastroju, poprawić humor,
– unikanie sytuacji stresogennych gdyż to one mogą stanowić główną przyczynę zespołu napięcia miesiączkowego. Istotne jest wygospodarowanie czasu wyłącznie dla siebie i spędzenie zgodnie z własnym wyobrażeniem relaksu i odpoczynku.
– w niektórych przypadkach zaleca się przyjmowanie suplementów diety polecanych przez lekarzy i pielęgniarki. Warto sprawdzić działanie suplementów z wapniem i magnezem oraz z witaminą E.
Jeśli wszystkie powyższe sposoby nie przyniosą Ci ulgi, nie bój się prosić o pomoc. Znajdź lekarza, który nie zignoruje Twojego problemu i pomoże Ci znaleźć odpowiednią metodę radzenia sobie z objawami PMS.
W przypadku stwierdzenia podwyższenia stężenia prolaktyny, należy rozpocząć leczenie także ze względu na inne schorzenia, które mogą być wywołane hiperprolaktynemią. U pacjentek wykazujących cechy nadpobudliwości nerwowej istotne jest także podawanie leków uspokajających, zwłaszcza w celu leczenia towarzyszącej tym stanom uciążliwej bezsenności. Wskazane jest w niektórych przypadkach zastosowanie, wykorzystanie psychoterapii, dzięki której przez spokojne uświadomienie pacjentce przyczyn jej dolegliwości, można czasami odnieść nadspodziewanie korzystny skutek.
Lekarz na podstawie przeprowadzonego wywiadu z pacjentką określa jej stan psychiczny aby zbadać stan zdrowia konieczne jest wykonanie pewnych badań ułatwiających podjęcia dalszych działań.
Dlatego w przypadku stwierdzenia zatrzymywania wody w tkankach wskazane jest wprowadzenie diety z ograniczeniem soli, a niekiedy podawanie także leków moczopędnych.
W niektórych przypadkach lekarz może zastosować terapię hormonalną polegającej na wprowadzeniu leczenia progesteronem w drugiej fazie cyklu
