Zespół Capgrasa jest rzadkim zaburzeniem psychicznym. Objawia się urojeniem absurdalnym w swej treści. Przykładem objawów choroby może być przekonanie pacjenta iż jego małżonek został zamieniony na sobowtóra. Mimo iż zespół Capgrasa może przypominać schizofrenię i jej pochodne choroby to jest samodzielną jednostką chorobową. Dlaczego?
Zespół Capgrasa – charakterystyka
Zespół Capgarsa mozna spotkać również pod oznaczeniem zespołem Sozji. Cechą charakterystyczną zaburzenia jest występowanie specyficznych urojeń. Zmianie ulegają reakcje emocjonalne wobec osób, które podejrzewa chory o oszustwo i „podmianę”. Znika u chorego zaufanie wobec tychże osób, intymność i relacja dotychczasowa. W psychiatrii zespół Capgrasa zaliczany jest do tzw. urojeniowego zespołu błędnej identyfikacji (delusional misidentification syndrome – DMS).
Co ważne nie można skupiać się tylko na osobach, bowiem chorzy na zespół Capgrasa również podejrzewają przedmioty, miejsca i zjawiska o zmianę swej „tożsamości” dotąd znanej i rozpoznawanej. Schorzenie powoduje uszkodzenie struktur mózgu, gdzie dochodzi do rozpoznawania twarzy w skojarzeniu z przypisaniem emocji rozpoznawanemu obiektowi. Może być to efekt urazu, jak również konsekwencja udaru, krwiaka lub pęknięcia tętniaka, bądź w wyniku otępienia starczego lub rozwoju schizofrenii.
Objawy i sposoby leczenia
W rozwoju zespołu Capgrasa chory jest przekonany o tym, iż dana rzecz lub osoba to nie ta sama co wcześniej znana. To kluczowy objaw zaburzenia. Towarzyszą mu teorie spiskowe o porwaniu przez kosmitów, czy przeniesieniu siew inny wymiar. Chorzy nie potrafią określić powodu dla którego miało by się to dokonać, ani sposobu jak do tego doszło. Charakterystyczną cechą zaburzenia jest również fakt, iż chorzy nie szukają obiektów rzekomo zaginionych, przy jednoczesnym traktowaniu „intruza” sobowtóra w sposób agresywny, całkowicie go odrzucający.
Jest to niebezpieczne działanie dążące do unicestwienia sobowtóra. Ponadto obserwuje się u części chorych stany lekowe związane z przebywaniem w obecności podmienionego obiektu, obecność ta nasila urojenia.
Rozwój choroby
Początkowo obiekt jest jeden, z czasem i rozwojem zaburzenia dochodzi do poszerzenia się ilości obiektów rzekomo podmienionych. W przypadkach skrajnych chorzy uważają że oni sami lub ich części ciała również są podmienione. Takie sytuacje prowadzą do obłędu, zwłaszcza patrząc w lustro i będąc przekonanym iż to nie swoje odbicie. Charakterystyczne i wyróżniające od innych chorób psychicznych jest to, iż zaburzenie Capgrasa nie objawia się żadnymi innymi dolegliwościami. Zwykle objawy powstają na skutek widzenia, jednak u niewidomych zdarza się także urojenie na skutek odgłosu.
Rzadkie występowanie
Zaburzenie Capgrasa jest bardzo rzadkie, stad też metod leczenia wciąż nie ujednolicono. Stosuje się leczenie indywidualne poprzez psychoterapię oraz leki przeciwpsychotyczne.
