Cukrzyca jest przewlekłą chorobą, z której konsekwencjami trzeba się zmagać przez całe życie. Nie wpływa ona bezpośrednio na wykonywanie pewnych obowiązków zawodowych. Może jednak skutecznie wykluczyć z uprawiania niektórych zawodów.
Na czym polega życie z cukrzycą
Osoby, które chorują na cukrzycę typu 1, czyli insulinozależną, mają nieco łatwiej na rynku pracy. Jest to bowiem choroba, na którą zapada się we wczesnym dzieciństwie. Jest zatem dużo czasu, by się przyzwyczaić do życia zgodnie z jej zaleceniami. To również czas na to, by ustosunkować się co do swojego przyszłego życia zawodowego. Trudniej jest osobom, które już obrały jakąś drogę zawodową i zachorują na cukrzycę typu 2. Wówczas może być konieczna nie tylko zmiana diety. Trzeba zmodyfikować całe swoje życie i plany zawodowe.
Cukrzyk wymaga stałego kontrolowania swojej masy ciała oraz poziomu cukru we krwi. Zawsze nosi przy sobie glukometr i regularnie dokonuje pomiarów, nawet będąc w miejscach publicznych. Nie może dopuścić do napadów głodu, które mogą być dla niego niebezpieczne. Bywa też, że kilkakrotnie w ciągu dnia musi sobie robić zastrzyk z insuliny. Diabetyk musi mieć też zawsze coś słodkiego pod ręką. Cukrzyca wymusza na nim, by sięgał po słodycze nawet wtedy, gdy nie jest to zbyt dobrze widziane. Często cukrzycy wspomagają się słodkim batonem na przykład w czasie pisania matury.
Jeśli praca to głównie umysłowa
Diabetyk nie powinien podejmować ciężkiej fizycznie pracy. Wyklucza się go także jako zawodowego kierowcę pojazdów mechanicznych. Może stwarzać zagrożenie na drodze, jeśli zasłabnie podczas jazdy. W pracy musi mieć możliwość regularnego mierzenia cukru czy spożycia słodkiej przekąski. Dobrze jest, by oprócz cukrzyka w pobliżu pracował ktoś jeszcze. Ryzyko hipoglikemii jest na tyle poważne, że potrzebna jest osoba, która w takiej sytuacji odpowiednio zareaguje. Praca fizyczna niestety może zwiększać ryzyko hipoglikemii. Chodzi tu o zużywanie rezerw glukozy we krwi podczas wysiłku fizycznego.
Cukrzyca a wykluczenie zawodowe
Cukrzyca nie musi wykluczać chorego z rynku pracy. Wciąż nie ma przeciwwskazań, by chory pracował na różnych stanowiskach umysłowych. Często cukrzycy poszukując pracy zatajają swoją chorobę. Nic w tym dziwnego. Pracodawcy boją się roszczeń ze strony cukrzyków. W wielu przypadkach jednak uczciwe postawienie sprawy przed dotychczasowym pracodawcą może wiele ułatwić. Szef prawdopodobnie pójdzie na rękę zezwalając na krótkie przerwy. Będą one miały na celu kontrolowanie poziomu glukozy we krwi. Pracownik z cukrzycą nie jest jednak mniej efektywny niż zdrowy. Potrzebuje jedynie wsparcia ze strony pracodawcy.
Trzeba jednak pamiętać o tym, że zatajanie choroby może jedynie zaszkodzić poszukującemu pracy cukrzykowi. Pracodawca będzie miał podstawę do zwolnienia, gdy dowie się, że został wprowadzony w błąd. Przy rekrutacji największe znaczenie powinny mieć wciąż kwalifikacje kandydata. Jeśli zatem cukrzyk czuje się pewnie w swoim zawodzie, nie powinien obawiać się dyskryminacji. Wysokie kwalifikacje pomogą mu zdobyć upragniony zawód i aktywnie pracować.
