Choroba Dercuma – w medycynie bardzo wiele chorób pozostaje wciąż rzadkich i nie do końca rozpoznanych. Wynika to z rzadkiej występowalności. Tłuszczakowatość bolesna czyli Dercuma choroba to jedna z takich chorób o nieznanej etiologii. Czym się ona charakteryzuje?
Tłuszczakowatość bolesna – charakterystyka choroby
W chorobie tej pod skórą występują bolesne, gęsto usiane tłuszczaki. Trudno jest powiedzieć, jaka jest patofizjologia tej choroby. Wydaje się, że tłuszczaki powodują ucisk na nerwy. To jest przyczyną bólu oraz osłabienia mięśni. Choroba Dercuma jest niezwykle rzadka. Przytrafia się częściej kobietom w wieku postmenopauzalnym, lub otyłym. Choroba rzadko spotykana jest u osób z prawidłową masą ciała, mężczyzn, a prawie wcale u dzieci.
Choroba Dercuma – choroba związana z nadwagą
Osoby, które zgłaszają się do lekarza z pierwszymi objawami choroby, zwykle mają niewielką nadwagę. Obserwują też u siebie bolesne guzki powiększające się wraz z powiększającą się masą ciała. Guzki te są bolesne, piekące, towarzyszy im ogólne osłabienie ciała. Tłuszczaki najczęściej lokalizują się w okolicy brzucha i na nogach, zwłaszcza w okolicy kolan. Bolesność może mieć różny charakter. Może się pojawiać tylko przy dotyku. Mogą też występować napadowe, spontaniczne ataki bólu.
W przypadku stwierdzenia u siebie tłuszczaków, warto wykonać sobie morfologię krwi. W badaniu OB może zostać stwierdzone nieznacznie przyspieszone opadanie krwinek. Zwiększa się także odczyn niektórych wskaźników zapalnych. Istotne jest, że tłuszczaki w zespole Dercuma są to zwykłe pospolite tłuszczaki. Charakteryzuje je jedynie mnogość występowania oraz bolesność. Dercuma choroba jest dość uciążliwa, głównie z powodu męczliwości i osłabienia. Poza stwierdzeniem obecności nadwagi, tłuszczaków w skórze, jest ona trzecim kryterium diagnostycznym w tej chorobie.
Choroba Dercuma – leczenie
W przypadku stwierdzenia obecności zespołu Dercuma, istotne będzie leczenie farmakologiczne. Ma ono charakter leczenia przeciwbólowego. Niesteroidowe leki przeciwbólowe mogą dawać tu niewielki rezultat. Dlatego tez lekiem pierwszego wyboru powinien być raczej paracetamol lub dekstropropoksyfen. W leczeniu można zastosować też dożylne wlewy lidokainy. Dają one efekt przeciwbólowy na długi czas – od 10 godzin do nawet kilku miesięcy! Stosuje się także kortykosteroidy mające w tym przypadku działanie przeciwbólowe.
W przypadku whystępowania objawów towarzyszących takich jak mrowienie czy drętwienie, można zastosować też leczenie chirurgiczne. Polega ono na wycięciu tłuszczaków, które uciskają poszczególne nerwy.
Jak postępować w chorobie Dercuma
Jako że choroba Dercuma jest wciąż bardzo słabo poznana, nie ma jednego konkretnego sposobu leczenia czy zapobiegania. Z pewnością ważna jest profilaktyka – unikanie przybierania na wadze. Jest to szczególnie ważne u kobiet w wieku przedmenopauzalnym. Powinny one skorzystać z pomocy dietetyka, który ustali odpowiednią dietę. Ma ona na celu zapobieganie przybieraniu na wadze w trakcie „burzy hormonów” podczas menopauzy. Może to zmniejszyć ryzyko wystąpienia zespołu Dercuma.
