Desmosis coli to choroba jelit, w której obserwuje się nieprawidłowości w dystrybucji tkanki łącznej. Chorobę odnotowano po raz pierwszy dopiero w 1998 roku. Stanowi ona wciąż duże wyzwanie i zagadkę dla badaczy naukowych.
Czym jest desmosis coli
Choroba tkanki łącznej jelit jest wrodzona, jednak jej przyczyny i rozpowszechnienie nie są jeszcze poznane. W wieku od 1. do 6. roku życia obserwuje się przede wszystkim bardzo uporczywe zaparcia. Są one o tyle charakterystyczne, że nie poddają się klasycznemu leczeniu. Zazwyczaj problem dokuczliwych zaparć rozwiązuje się przez odpowiednią dietę.
Podaje się choremu produkty wysokobłonnikowe, nakazuje picie dużych ilości wody. W ciągu kilku godzin błonnik powinien samodzielnie poradzić sobie z przeczyszczeniem jelit. Jeśli to nie działa – pozostają leki przeczyszczające. Niestety, choroba tkanki łącznej jelit desmosis coli nie poddaje się nawet działaniu leków przeczyszczających!
Objawy desmosis coli
Objawy tej choroby są identyczne jak przy zwyczajnych zaparciach. Chore dziecko ma problemy z wypróżnianiem. Pojawiają się wielodniowe zaparcia nawet mimo diety bogatej w błonnik. Dziecko ma wzdęty, twardy brzuch. Oddawanie stolca wiąże się każdorazowo z dużym wysiłkiem fizycznym. Pojawiają się wymioty kałowe o bardzo nieprzyjemnym zapachu.
Dziecko jest osłabione, rozdrażnione, ospałe. W zdjęciu rentgenowskim obserwuje się znaczne poszerzenie jelit. Występuje nieprawidłowy pasaż w jelicie cienkim, a w jelicie grubym pasaż się zatrzymuje. Badania pokazują również na rozdęcie okrężnicy. Podany kontrast nie zostaje wydalony przez wiele dni.
Desmosis coli można zdiagnozować, gdy wykluczy się inne choroby dające zbliżone objawy. Na przykład – zaparcia nawykowe, kamienie kałowe, odwodnienie, niedobór potasu, wady anatomiczne jelit i inne. Przyczyna choroby jest prawdopodobnie zapalenie mięśni. Upośledza ono motorykę jelit i powoduje, że kał nie może właściwie przemieszczać się w stronę odbytnicy.
Desmosis coli – leczenie objawowe
W przypadku stwierdzenia desmosis coli bardzo istotne jest natychmiastowe podjęcie leczenia. Zbyt długie zaleganie kału w jelitach może powodować zatrucia, poza tym jest wyjątkowo nieprzyjemne i niekomfortowe. Niestety, jedynym sposobem leczenia na chwilę obecną jest operacyjne usunięcie zmienionego chorobowo jelita. Zakłada się też stomię, która umożliwia odprowadzanie kału na zewnątrz do specjalnego worka z pominięciem fizjologicznej drogi wydalania.
W ciężkich przypadkach może być konieczne żywienie pozajelitowe. Jeśli jelita nie funkcjonują prawidłowo, podawanie pokarmu per os czy drogą jelitową mija się z celem. Bardzo często jedynym sposobem normalnego funkcjonowania bez bólu jest podawanie pożywienia przez kroplówkę drogą dożylną. Jest to dość uciążliwy i mało przyjemny sposób żywienia, jednak jedyny, który odciąża przewód pokarmowy i umożliwia zachowanie prawidłowego stanu odżywienia i nawodnienia pacjenta bez konieczności deformacji jelit i odczuwania ciągłego bólu. Na chwilę obecną leczenie przyczynowe choroby nie jest możliwe.
