Zespół Fregoliego to rzadkie zaburzenie psychiczne, o specyficznej treści. Należy do tzw. urojeniowego zespołu błędnej identyfikacji – DMS. Istota zaburzenia jest fakt, iż chory twierdzi jakoby wszyscy ludzie byli jedną osobą o nieustannych zmianach wyglądu. To wyjątkowe urojenie o absurdalnych założeniach.
Zespół Fregoliego
Zespół Fregoliego podobnie jak Zespół Capgrasa należy do zaburzeń z grupy urojeń błędnej identyfikacji. Istotną zaburzenia jest przekonanie, iż wszyscy jesteśmy jedną osobą, która nieustannie zmienia swój wygląd. Niestety zaburzenia tego nie da się choremu wyperswadować. Pomimo, tego iż najczęściej chory zna logiczne przesłanki i zdaje sobie sprawę z absurdalności swego przekonania, to nie jest w stanie się mu oprzeć. Nazewnictwo zaburzenia pochodzi od Leopoldo Fregoliego, który na potrzeby sceniczne często zmieniał swój wygląd.
Zespół Fregoliego – przyczyny powstawania zaburzenia
Powodem występowania zespołu Fregoliego jest uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego, które wywołuje zaburzenia jego pracy. Podatnymi osobami na ten rodzaj zaburzeń są chorzy na guza przysadki oraz kiłę, HIV. W szczególności w zaawansowanym stadium kiły dochodzi do absurdalnych urojeń. Według niektórych naukowców urojenia tego typu są też zagrożeniem dla osób z cukrzycą, nadciśnieniem, czy niedoczynnością tarczycy, którzy znajdują się w grupie podwyższonego ryzyka zachorowania. Objawy zespołu Fregoliego towarzyszą często schizofrenikom oraz osobom cierpiącym na otępienie starcze.
Zespół Fregoliego – objawy charakterystyczne
Jak już wspomniano chorzy uważają, iż wiele osób to jedna osoba zmieniająca swój wygląd. Pomawiane są o przebieranie się, zmianę wyglądu twarzy, fryzury, czy makijażu, a nawet płci. Wraz z tym urojeniem pojawiają się urojenia prześladowcze, często osoby z zaburzeniem Fregoliego uważają ze są śledzone, podsłuchiwane itp. Najczęściej chorzy doskonale wiedzą, ze są to urojenia, jednak nie są w stanie ich pokonać. Jak dotąd nie znaleziono sposobu na leczenie zaburzenia.
Stosowane są zatem leki przeciwpsychotyczne oraz psychoterapia. Efekty są niestety mizerne. Problemem zaburzenia jest fakt, iż bardzo często jest to jedyne zaburzenie psychiczne pacjenta, zaś leki stosowane w terapii oddziałują zbyt oślepiająco na osobę prowadzać do pogłębienia się problemów psychicznych i spadku nastroju wynikającego z braku akceptacji całej sytuacji i niskiej samooceny.
