Choroba Parkinsona to jedna z bardziej charakterystycznych chorób neurologicznych. Wciąż nie są znane dokładnie jej przyczyny. Wiadomo jednak, że parkinsonizm polega na zaniku komórek dopaminergicznych. Jak każda choroba dotycząca mózgu, jest ona poważna i ma bardzo przykre konsekwencje, choć można z nią żyć długie lata. Najlepszym tego przykładem jest choćby papież Jan Paweł II.
Parkinsonizm – destabilizacja ruchów
Podstawowym objawem choroby Parkinsona jest bradykinezja. Jest to charakterystyczne spowolnienie ruchów. Chory po prostu nie potrafi wykonywać pewnych ruchów szybko, jak dawniej. Nie chodzi tu tylko o szybkie podbiegnięcie do autobusu. Osoba może mieć problem na przykład ze sprawnym zawiązaniem sznurówki. Codzienne czynności zajmują jej mnóstwo czasu. Potrzebuje ona wsparcia każdego dnia, przy najprostszych czynnościach. Najczęściej na Parkinsona chorują osoby starsze. Szczęście w nieszczęściu, że i tak nie muszą one wykonywać już pracy zawodowej. Życie z Parkinsonem może być więc dla nich długie i względnie szczęśliwe. Szczególnie, gdy zadba się o odpowiednią dietę i leczenie choroby.
Najbardziej charakterystycznym objawem dla Parkinsona są drżenia. Chory nie wykonuje żadnych czynności, a jego głowa, noga czy ręka wyraźnie drżą. Drżenia bardzo utrudniają codzienne funkcjonowanie. Trudno jest utrzymać szklankę wody w drżącej dłoni, czy zjeść posiłek. Drżąca stale głowa utrudnia czytanie czy oglądanie telewizji.
Choroba Parkinsona – niespecyficzne objawy Parkinsona
Sztywność mięśniowa to kolejny objaw Parkinsona. Jest ona bardzo widoczna na twarzy chorego. Zachowuje on często „twarz pokerzysty”, trudno jest mu wyrazić jakiekolwiek emocje. Sztywność mięśni objawia się często bólem i dyskomfortem podczas poruszania się. Chory bardzo często ma pochyloną sylwetkę, ma trudności z wyprostowaniem się.
Również niestabilność postawy jest charakterystyczna dla choroby Parkinsona. Jest to trudność z utrzymaniem równowagi, często połączona z upadkami chorego na ziemię. Chory określa te objawy jako zawroty głowy.
Leczenie choroby Parkinsona
Parkinsonizm jest chorobą, póki co, nieuleczalną. Wciąż trwają prace badawcze nad tym, jak można zlikwidować tę chorobę lub przynajmniej zahamować jej rozwój. Obecnie stosuje się leczenie Parkinsona na kilku frontach. Pierwszy, to leczenie farmakologiczne. Jest ono wdrażane od początku choroby. Ma ono za zadanie spowolnienie zmian biochemicznych w mózgu zachodzących podczas choroby. Rehabilitacja to kolejny front leczenia. Powinna być stosowana zawsze, od początku choroby. Pozwala ona usprawnić mięśnie i lepiej nad nimi panować. A tym samym – przedłużyć czas swojej względnie dobrej sprawności. Ostatni front leczenia to zabiegi chirurgiczne. Jak każdy zabieg operacyjny, wykonuje się je tylko w sytuacjach krytycznych. Najczęściej wtedy, gdy choroba została wykryta późno i zdążyła już poczynić znaczne spustoszenia.
W leczeniu farmakologicznym stosuje się głównie lewodopę oraz antagonistów dopaminy. Pobudzają one receptory dopaminowe w mózgu do lepszej pracy. Leczenie farmakologiczne znacznie opóźnia postęp choroby i zmniejsza dokuczliwość jej objawów.
