Choroba Sneddona-Wilkinsona (podrogowe krostkowe zapalenie skóry) jest rzadko występującą chorobą skóry. Charakteryzuje ją przewlekłość oraz łagodny przebieg. Objawia się ona jałowymi krostami w fałdach skórnych tułowia, pachach i pachwinach, oraz częściach bliższych kończyn.
Choroba Sneddona-Wilkinsona
To bardzo rzadka choroba, zdiagnozowana zaledwie u 200 osób, których przypadki zostały opisane w literaturze medycznej. Z danych tych wynika iż najczęściej atakuje w wieku dorosłym między 40 a 60 tym rokiem życia, znacznie częściej rozpoznawana u mężczyzn. Przyczyny zachorowania są dotąd nieznane, chociaż mówi się o dziedziczeniu sporadycznym.
Cechami charakterystycznymi dolegliwości są powierzchowne, miękkie, zgrupowane zmiany krostkowe rozłożone w pierścieniowo lub koliście. Pojawiają się one na przestrzeni kilku godzin i w ciągu kilku dni zmieniają się w drobną łuskę. Po tej przemianie może dochodzić do kolejnych epizodów wykwitów krost. Czasem wysypka przybiera postać łuszczących się czerwonych plam. Wraz z tym objawem pojawia się swędzenie i pieczenie skóry. Zmiany te mają charakter okresowy, mogą się pojawiać przez kilka miesięcy by potem zaniknąć na kilka lat i przeciwnie.
Diagnoza i metody lecznicze
By dokonać potwierdzenia przypuszczeń diagnostycznych, stawianych na podstawie objawów klinicznych należy wykonać biopsję skóry, w której stwierdza się jałowa krostę wypełniona neutrofilami. W toku rozpoznania należy wykluczyć pęcherzycę oraz łuszczycę czy inne schorzenia o podobnych objawach skórnych.
Leczenie tego schorzenia polega na zapobieganiu powikłaniom. Poprzez odpowiednio skomplikowane preparaty na skórę łagodzi się zmiany oraz zapobiega ich rozprzestrzenianiu. Skuteczność wykazuje w tym zakresie dapson. Zalecana jest także fototerapia UVB i PUVA. Niestety powszechnie stosowane leki steroidowe nie są skuteczne w tym wypadku i mogą prowadzić do zaognienia zmian.
Powikłania
Choroba naraża pacjenta na szereg powikłań. Mimo iż wydaje się niegroźna to w wyniku jej zaostrzenia może wystąpić szpiczak mnogi, jak też paraproteinemia. Chorzy winni być pod stałą kontrolą dermatologa, a w razie potrzeby również gastrologa, bowiem zmiany skórne są ściśle związane z funkcjonowaniem układu pokarmowego i metabolizmem komórek. Zalecane zmian sprzyja remisji choroby. Stany remisji bywają różne i mogą utrzymywać się nawet przez kilka lat dając odetchnąć choremu od przykrych dolegliwości, również pod kątem estetyki.
