Zespół złamanego serca to nie zagadnienie związane ze zdradą i porzuceniem partnerki, ale z chorobą mięśnia sercowego. Schorzenie to nazywane jest też kardiomiopatią stresową. Objawy tego zespołu przypominają zespół wieńcowy. Przyczyną jego występowania są zaburzenia czynności skurczowej lewej komory serca. Co ciekawe nie odnotowuje się w tym przypadku zmian miażdżycowych ani wieńcowych. Powodem najczęściej jest silny stres lub wysiłek fizyczny.
Zespół złamanego serca
Kardiomiopatia stresowa ma charakter przejściowy, niemniej wymaga monitoringu i leczenia. Statystyka wskazuje, że 1-2% zdiagnozowanych ostrych zespołów wieńcowych to nic innego jak zespół złamanego serca. Najczęściej schorzenie rozpoznawane jest u kobiet w wieku pomenopauzalnym, średnio w okolicy 67 roku życia. Przyczyny występowania dysfunkcji mięśnia sercowego upatrywane są w zaburzeniach mikrokrążenia wieńcowego oraz toksycznym wpływie katecholamin ( ich wyrzut powoduje stres).
Zwykle stresorem jest śmierć bliskiej osoby, diagnoza ciężkiej choroby, wypadek, klęska żywiołowa itd. Kardiomiopatię indukować może tez stres fizyczny spowodowany np. ostrym schorzeniem jamy brzusznej. Znane są też przypadki występowania kardiomiopatii stresowej bez przyczyny, zwłaszcza mającej znamiona stresu.
Zespół złamanego serca – objawy chorobowe
Objawy zespołu złamanego serca mogą przypominać zawał lub ostry stan wieńcowy. Chorzy skarżą się na ból w klatce piersiowej oraz kołatanie serca, duszności i omdlenia. Pojawić się mogą nudności i wymioty, czasem również stanu wstrzymania krążenia. Diagnostyka tego zespołu nie jest wcale łatwa, gdyż wyniki badań pokrywają się z wynikami typowymi dla stanów wieńcowych. W obrazie EKG stwierdza się uniesienie odcinka ST i odwrócenie załamka T oraz obecność załamka Q.
To objawy niedokrwienia mieśnia sercowego. Ponadto obserwuje się nieznaczne i krótkotrwałe podwyższenie biomarkerów martwicy mięśnia sercowego. Przydatnymi badaniami diagnostycznymi jest echo serca oraz wentrykulografia. Wskaźnikiem diagnostycznym zespołu złamanego serca jest występowanie hipokinezy (zmniejszonej kurczliwości) lub akinezy (braku skurczu) w obrębie środkowych segmentów lewej komory i koniuszka serca.
Taki stan powoduje obraz „balotowania koniuszka”. Stąd też wyróżnia się kilka wariantów choroby. Cechą wspólna jest charakter przemijający w zakresie objawów i dolegliwości. Częste pomyłki w diagnostyce stanu wieńcowego sprawiają, iż pacjenci z zespołem złamanego serca trafiają do szpitala ze wskazaniem do zabiegu inwazyjnego koronarografii.
Zespół złamanego serca – leczenie
mimo iż zespół złamanego serca jest stanem przejściowym to wymaga leczenia, w przeciwnym razie grozi udarem, zawałem i zgonem. W leczeniu istotna jest terapia objawowa, do której stosuje się leki betablokery i inhibitory konwertazy angiotensyny (ACEI). Czasem niezbędne jest włączenie leków odwadniających, moczopędnych. Obecność skrzepliny w sercu jest wskazaniem do wdrożenia leczenie przeciwkrzepliwego.
Powikłania wynikające z kardiomiopatii stresowej są rzadkie i tożsame z tymi jakie rodzi zawał serca. Najczęściej jest to arytmia serca i niewydolność płucna. Niemniej aż 95% chorych wraca do zdrowia w ciągu 4-8 tygodni, a nawroty choroby są incydentalne.
