Łuszczyca to poważny problem dla około 2% Polaków. Choroba nie oszczędza nikogo, występuje w każdej płci, wieku i objawia się zmianami skórnymi, które są bardzo nieestetyczne. Ponadto problemy łuszczycowe bardzo trudne są do leczenia, choroba lubi wracać, wiąże się z wieloma wyrzeczeniami.
Łuszczyca i jej przyczyny
Mimo postępu medycyny i znajomości łuszczycy od wielu lat wciąż nie ma skutecznych sposobów leczenia tego schorzenia. Niestety jest to choroba o nieznanym pochodzeniu, nie należy do chorób zakaźnych, jednak bywa dziedziczna. Zalicza się ja do genetycznych chorób autoimmunologicznych. Co istotne nie wszyscy nosiciele genu łuszczycy objawiają oznaki choroby. By łuszczyca się ujawniła często potrzebny jest „prowokator” jak infekcja dróg oddechowych aktywizująca dolegliwości.
Przypadłość ta może być uaktywniona stanem zapalnym, urazem, próchnica zębów, czy wrzodami żołądka. Tak szeroka grupa aktywatorów sprawia, iż medycyna pozostaje bezradna w obliczu wyzwania jakim jest łuszczyca. Łuszczycę mogą również aktywować lekarstwa takie jak antydepresanty, sulfonamidy, leki przeciwzapalne itd. bardzo często z powodu innych schorzeń pacjent nie może odstawić leków, które potęgują łuszczycę.
Niepokojąca objawy łuszczycy
Początki choroby bywają różne, symptomy mogą być niepozorne. Objawem może być zarówno wysiew na całym ciele grudek pokrytych łuskami. Może też w postaci plackowatej np. na pępku lub w zgięciach łokci, czy na kolanach. Ponadto może dotyczyć wyłącznie skóry owłosionej. Często lokalizuje siew faldach skórnych jak pachy, pachwiny.
Objawy łuszczycy maskują się pod imitacją wyprzenia drożdżakowatego. Objawem tej choroby są także drobne w głębienia w obrębie płytek paznokci, tzw. paznokcie naparstkowe. Jest to znak rozpoznawczy genu łuszczycowego, jednak nie przesądza o tym czy dana osoba zachoruje czy nie. Jest to istotna wiedza, bowiem można unikać potencjalnych aktywatorów, oczywiście w miarę możliwości.
Łuszczyca wyklucza
Zmiany łuszczycowe w zależności od lokalizacji i nasilenia mogą chorego wykluczyć z życia społecznego. Wielu pacjentów nie potrafi zaakceptować łuszczycy jako choroby. Zwłaszcza kobiety ubolewają nad swoim wyglądem, uznają zmiany skórne jako stygmat. Paradoksalnie ludzie chorobę skrywają, wstydzą się jej, tymczasem łuszczyca to schorzenie jakich wiele. Niewiedza w zakresie zaraźliwości łuszczycy sprawia, że szereg osób stroni od chorych obawiając się zakażenia.
Leczenie łuszczycy
Leczenie łuszczycy jest leczeniem objawowym zindywidualizowanym. Jeśli łuszczyca ma związek z aktywatorem, przede wszystkim należy zająć się leczeniem schorzenia które wywołało zmiany łuszczycowe. Zmiany skórne można zaleczyć, jednak nie da się ich całkiem wyleczyć. Stosowane są maści, fototerapia, leki ogólne, sterydy i leki przeciwhistaminowe. Wiele leków na łuszczycę cechuje dużo skutków ubocznych jak włóknienie płuc. Obiecująco zapowiadają się leki biologiczne. Z łuszczycą należy nauczyć się żyć poprzez obserwacje czynników nasilających zmiany i ich unikanie, eliminacje z życia. Czasem jest to kwestia diety, czasem środowiska, a czasem stosowania kosmetyków.
