Zmiany łuszczycowe – wiele osób zmiany łuszczycowe obrzydzają. Ponadto sporo osób boi się zarażenia się łuszczycą, tymczasem choroba ta nie jest chorobą zakaźną i nie można się nią zarazić, tym bardziej przez kontakt pośredni jak podanie ręki, czy siedzenie obok siebie w tramwaju.
Zmiany łuszczycowe
Łuszczyca to nie wszawica i nie przechodzi z człowieka na człowieka. Mimo iż przyczyny zachorowania nie są dokładnie znane, to wykluczono element zakaźny. Wątpliwości budzą przypadki rodzinnego występowania łuszczycy, która ma jednak podłoże genetyczne, nie zakaźne. Z uwagi na te obawy chorzy borykają się z odrzuceniem. Objawów choroby trudno nie dostrzec. Są nimi brunatne lub różowe grudki, które pokryte są suchą skórą, mieniącą się niczym srebrzyste łuski.
Z uwagi na możliwość zlewania się ognisk plackowatych mogą obejmować duże powierzchnie ciała. Wraz ze zdrapaniem łusek pojawiają się krwiste punkciki. Ten rodzaj krwawienia dermatolodzy określają jako objaw Auspitza (krwawa rosa). Prócz objawów skórnych łuszczyca może też objawiać się zapaleniem stawów i wysiękami stawowymi. Do tych objawów dołącza świąd, pieczenie, czasem gorączka i dreszcze.
Zaraźliwość
Łuszczyca jest schorzeniem skóry, chorobą dermatologiczną i zarazem autoimmunologiczną. Wynika z nieodpowiedniego działania układu odpornościowego. Zwykle objawy łuszczycy pojawiają się między 10 a 30 rokiem życia. Tzw. późna łuszczyca wynika zwykle z przyjmowanych leków w związku z rozmaitymi schorzeniami postępującymi wraz z wiekiem. O wiele częściej łuszczyca jest dziedziczna, jednak nie odnotowano przypadku zarażenia się łuszczycą od drugiej osoby, dlatego pływanie w basenie z osobą chorą czy korzystanie z jednej toalety jest bezpieczne.
Świadomość łuszczycowa
Coraz częściej osoby core na łuszczycę skupiają się w stowarzyszenia i grupowo starają się uświadamiać innych o tym, że łuszczyca nie jest zaraźliwa. Tworzenie formalnych grup pomaga w akceptacji własnego siebie, a satysfakcja z edukacji innych pozwala na spełnienie potrzeb samorealizacji. Kampanie uświadamiające istotę choroby społeczeństwu przyczyniają się do minimalizacji wstydu z choroby. Mimo to w wielu przypadkach łuszczyca powoduje stres i depresję. Niestety leczenie depresji potęguje zmiany łuszczycowe i zapętla błędne koło. Pomaga w tych przypadkach psychoterapia.
