Śpiączka farmakologiczna – niestety nie zawsze możliwe jest wybudzenie ze śpiączki. Wyjątkiem są stanu takiego jak śpiączka farmakologiczna, kiedy to celowo wprowadza się pacjenta pod wpływem leków w stan uśpienia, a wybudza w miarę potrzeby w dowolnym momencie.
Śpiączka farmakologiczna – wybudzenie
Śpiączka patologiczna wymaga interwencji lekarskiej natychmiast, zaś śpiączka farmakologiczna jest stanem który ma chronić pacjenta, co za tym idzie jest bezpieczna. Ten rodzaj śpiączki przypomina śmierć mózgu. Osoba w tym stanie nie czuje, nie widzi i nie słyszy, nie ma świadomości jak podają źródła medyczne, jednak w praktyce pacjenci wybudzeni i ich bliscy zauważają odruchy i reakcje na bodźce u pacjentów w śpiączce.
Co drugi pacjent po wybudzeniu relacjonuje wszystko co wokół niego się działo gdy spał. To świadczy o tym iż pacjenci są świadomi jedynie nie maja możliwości informowania o tym i komunikacji. Stan ten jest specyficznym i wprowadza się go tylko w razie konieczności, w najbardziej beznadziejnych sytuacjach. Nie jest to sytuacja komfortowa ale czasem jedyny sposób na bezbolesny okres rekonwalescencji po urazie, operacji itp.
Objawy śpiączki
Podczas śpiączki źrenice są rozszerzone i nie reagują na światło, jednym z odruchów jaki pozostaje jest oddech, bowiem w tym stanie mózg jest zdolny do kontroli jedynie pracy serca i oddechu. Gdy jednak występuje potrzeba intubacji w medycynie mówi się o tzw. śpiączce przekroczonej.
Bodźce i reakcja na niebezpieczeństwo
Co do zasady podczas śpiączki zniesione są wszelakie odruchy. Czasem zauważa się jednak prymitywne reakcje na bodziec bólowy. Mówi się o odruchu Babińskiego który oznacza wyprostowanie palucha z jego zgięciem grzbietowym w trakcie drżenia powierzchni stopy od wewnątrz. Wyróżnia się również stan półśpiączki kiedy pacjent może reagować na silny ból lub doraźnie odpowiadając na zadane pytania. Ze względu na stan pacjenta, bodźce na które reaguje lub nie wyróżnia się cztery stadia śpiączki tzw. skalę Glasgow. Na podstawie skali Glasgow bada się otwieranie oczu (od 1 do 4), kontakt słowny (od 1 do 5) i reakcje ruchowe (od 1 do 6).
Rokowania
Rokowania co do pacjentów w śpiączce są różne w zależności od przyczyny z jakiej pacjent zapadł w śpiączkę. Najlepsze rokowania dotyczą pacjentów w śpiączce farmakologicznej, nad która lekarze maja kontrolę i mogą wybudzić pacjenta w dowolnym momencie. Niestety wybudzenie zależy od stanu regeneracji układu nerwowego i nie zawsze jest to proces możliwy a jeśli możliwy to długotrwały. Im dłużej pacjent jest w śpiączce tym rokowania są gorsze.
Podczas śpiączki następuje długotrwałe spowolnienie wszelkich procesów mózgowych i im dłużej trwa, tym większe powoduje uszkodzenia komórek nerwowych. Najtrudniej jest wybudzić pacjentów po podtopieniu, zatruciu, wylewie i niedotlenieniu. Stosunkowo szybko wybudzają się pacjenci po wypadkach, kiedy dochodzi do uszkodzenia fragmentu mózgu, jakiego rolę może przejąć inny fragment zdrowy.
Rehabilitacja osób w śpiączce
Rehabilitacja pacjentów obejmuje stymulowanie mózgu impulsami, w ten sposób pobudza się czynności ośrodkowego układu nerwowego, poprawia czynności układu krążeniowo-oddechowego. Równocześnie prowadzi się rehabilitację ruchową stawów zapobiegając zanikom mięśni. Innowacyjną terapia jest rehabilitacja wielozmysłowa. W przypadku wybudzania ze śpiączki farmakologicznej istotne jest stopniowe wybudzanie i przygotowywanie ciała pacjenta na wybudzenie całkowite. W zależności od przypadku dopuszcza się krótkie wybudzenia by sprawdzić stan pacjenta. Kluczowa jest dieta chorego, dlatego podaje się pacjentowi o wiele więcej substancji odżywczych niż osobie zdrowej.
