Zapalenie prostaty – przyczyny, objawy, leczenie

Zapalenie prostaty – inaczej zapalenie stercza, może wystąpić niemal w każdym wieku. Prostata – to niewielki gruczoł który może stanowić źródło ogromnych problemów. Problem ten zwykle rozpoczyna się po pięćdziesiątce i zamieniają w mękę życie wielu mężczyzn w szczególności tych którzy wzbraniają się przed wizytą u lekarza. Stercz umiejscowiony jest poniżej pęcherza moczowego a jedną z jego funkcji jest to iż jego wydzielina wchodzi w skład spermy i umożliwia plemnikom poruszanie się.

Na problemy z prostą w szczególności narażeni są mężczyźni po 50 roku życia. Wówczas dochodzi z nieznanych przyczyn u większości mężczyzn do jego powiększenia. Gruczoł krokowy mężczyzny w wieku od trzydziestu do pięćdziesięciu lat nie zmienia zwykle swojej wielkości a specjaliści są zdania, że ten proces problemów z prostatą może być wynikiem zmian w równowadze hormonalnej  lub efektem starzenia.

Częstość występowania zapalenia gruczołu krokowego wynosi około 1:2000.

Przyczyny zapalenia prostaty

Zapalenie gruczołu krokowego nie jest chorobą jednoznaczną lecz zespołem chorobowym, spowodowanym przez różne czynniki etiologiczne. Nie rozpoznane zapalenie stercza, nie podejmowanie prób leczenia tego schorzenia, powoduje frustrację pacjenta i poczucie, że choroba jest nieuleczalna.
W praktyce lekarskiej i medycynie istnieje jednolita klasyfikacja zapaleń stercza, prostaty, oparta na kryteriach które stanowią podstawową przyczynę wywołującą chorobę i są to:
– ostre zapalenia stercz –dotyczy średnio 5 do 10% przypadków
– przewlekłe bakteryjne zapalenia
– niebakteryjne (idiopatyczne) zapalenia – 40 do 60%
– prostatodynia.

Objawy zapalenia prostaty

Dominującym objawem jest długotrwały ból zlokalizowany najczęściej w kroczu, nieco rzadziej w okolicy nadłonowej, w prąciu, w cewce moczowej, w jądrach, czasem promieniujący do okolicy krzyżowej. U ponad połowy pacjentów ból pojawia się podczas lub po wytrysku.

Zamiast bólu pacjent może zgłaszać dyskomfort. Czasem towarzyszy mu gorączka i ogólnie złe samopoczucie. U starszych mężczyzn z ła­godnym przerostem prostaty mogą sie nasilić do­tychczasowe dolegliwości, a nawet spowodować zatrzymanie moczu.

Zapalenie prostaty wikła czasem infekcja najądrza, której objawy potrafią zamaskować te związane z samą prostatą.

Zapalenie prostaty może przejawiać się okresowymi dolegliwościa­mi podobnymi do symptomów zapalenia pęcherza albo przewlekłym bólem w pod­brzuszu, jądrach, kroczu, a nawet w odbycie. Niekiedy jest bardzo trudno rozpoznać prze­wlekłe zapalenie prostaty ze względu na mało charakterystyczne dolegliwości. Czasem gru­czoł jest bolesny przy badaniu.

Bardzo często występują objawy ze strony dolnych dróg moczowych podobne do wywołanych przez przeszkodę podpęcherzową, tj.
– częstomocz,
– nykturia,
– parcia naglące,
– osłabienie strumienia moczu oraz typowe dla stanu zapalnego:
– pieczenie w cewce moczowej.

Długotrwałe i uciążliwe dolegliwości powodują lęk, obniżenie nastroju, a nawet depresję.

Ich następstwem mogą być z kolei psychogenne zaburzenia wzwodu, często współistniejące z przewlekłym zapaleniem stercza.

Leczenie zapalenia prostaty

W celu przeprowadzenia dokładnej diagnozy oraz podjęcia odpowiedniej metody leczenia lekarz może zle­cić posiew wydzieliny, którą uzyskuje się za pomocą masażu albo wraz z próbką nasienia.

Celem leczenia jest pozbycie się infekcji i zapobiegnięcie powikłaniom. W czasie leczenia oprócz antybiotyków stosuje się też leki przeciwgorączkowe, przeciwbólowe i zmiękczające masy kałowe.

Wśród najczęściej stosowanych metoda leczenia wymieniamy miedzy innymi:
– antybiotykoterapia,
– odpowiednia dieta
– abstynencja,
– ograniczenie spożywania ostrych potraw,
– przyjmowanie odpowiedniej ilości płynów,
– szczególnie dokładna higiena okolic intymnych,

Leczenie zapalenia prostaty leczy się je antybiotykami. Antybiotyk trzeba przyjmować tak długo, aby całkowicie wyeliminować drobnoustroje, zwy­kle przez kilka tygodni. Ważne jest, by nawet po ustąpieniu objawów stosować zaleconą kurację do końca, inaczej zakażenie może nawrócić.

Przy nasilonych dolegliwościach wskazany jest wypoczynek i picie dużych ilości płynów. Najle­piej byłoby zrezygnować z seksu. Natomiast po ustąpieniu ostrej fazy częste sto­sunki mogą być pożyteczne, ponieważ przy każdym orgazmie wraz z wydzieliną gruczołu krokowego wypłukują się pozostałe w nim jeszcze czynniki infekcyjne. Rzadko dochodzi do powstania ropnia. Leczy się go nacięciem i zdrenowaniem ropy techniką podobną do re­sekcji przezcewkowej .

W przypadku zaburzeń mikcyjnych stosowane są także leki blokujące receptory alfa-adrenergiczne i leki cholinolityczne. Zaleca się wtedy dużo odpoczynku. Nie należy unikać wizyty u lekarza, ponieważ zwlekanie może doprowadzić do przykrych konsekwencji, takich jak posocznica, przewlekłe zapalenie prostaty bądź ropień prostaty. W takich przypadkach niezbędna jest operacja. Aby tego uniknąć, mężczyźni w wieku 40 lat lub powyżej powinni poddawać się wczesnym badaniom odbytnicy, podczas których sprawdzany jest gruczoł krokowy. Zaleca się ograniczenie poziomu cholesterolu we krwi, poprawienie krążenia w okolicy prostaty, a także wyeliminowanie używek typu: tytoń, napoje alkoholowe, kofeina, ostre i niezdrowe potrawy. W leczeniu prostatodyni, oprócz leczenia farmakologicznego stosowana jest także psychoterapia.

Proces leczenia może trwać do kilku tygodni.