Nieśmiałość to cecha utrudniająca kontakty towarzyskie, jak również życie zawodowe, rozwój osobisty. Zdecydowanie wygodniej w życiu być śmiałym i przebojowym, jednak co zrobić gdy brakuje nam śmiałości? Z nieśmiałością należy walczyć już od dziecka.
Nieśmiałość – niepożądana cecha
Nieśmiałość można pokonać, wymaga to determinacji, jednak ułatwia życie i pomaga odnosić sukcesy, bez względu na sferę życia. Większość z nas uważa się za nieśmiałych, nie zawsze jest to opinia obiektywna. U dzieci nieśmiałość bywa typowa, jednak wraz z rozwojem psychofizycznym wyzbywamy się sukcesywnie cech nieśmiałości.
W zależności od sposobu wychowania nieśmiałość towarzyszy nam w dzieciństwie, okresie dojrzewania nawet w dorosłości. Wiele osób dorosłych cierpi w ukryciu z powodu nieśmiałości. Tej cechy nie można akceptować, aczkolwiek dobrze są ją uświadomić i podjąć decyzję o konieczności zmiany.
Diagnoza nieśmiałości
Często nieśmiałość dopada nas tylko w określonych okolicznościach np. onieśmielają nas kobiety lub odczuwamy nieśmiałość wobec urzędników. Bardzo często nieśmiali jesteśmy gdy musimy wystąpić publicznie, stad też nieśmiałość wymaga precyzyjnego określenia powodów. W pokonaniu nieśmiałości pomaga opracowanie planu. Metoda małych kroków doskonale sprawdza się w pójściu do przodu.
Stawiaj sobie cele, celowo prowokuj okoliczności budzące nieśmiałość i nie poddawaj się, stawiaj im czoła. Pamiętaj aby cel był realny, nie oczekuj, że w jeden wieczór staniesz się duszą towarzystwa i wygadanym erudytą. Liczy się konsekwencja. Dziś zapytasz przechodnia o godzinę, jutro poprosić o pomoc sprzedawcę, a pojutrze z podniesioną głową wejdziesz do urzędu by złożyć formularz.
Nie poddawaj się, nie wstydź się prosić o pomoc
Gdy nieśmiałość nie pozwala na trening poproś o pomoc znajomych by odegrali z tobą scenki. Gdy nieśmiałość cie paraliżuje zwróć się o pomoc do lekarza. Im wcześniej zaczniesz walczyć z nieśmiałością, tym większe szanse jest na to, ze ja pokonasz. Problem nieśmiałości pozostawiony sam sobie sprawia że nieśmiałość się pogłębia i co za tym idzie izolujesz się coraz bardziej.
Postaw na samodoskonalenie
Nikt Ci w nieśmiałości nie pomoże tak jak sememu jesteś w stanie sobie pomóc. Staraj siew samotności przeanalizować sytuacje onieśmielające, odegraj kilka scenek co powinieneś wtedy zrobić, co powiedzieć, jak się zachować – przećwicz. Nie wyolbrzymiaj problemów, nie myśl o tym, ze wszyscy na ciebie patrzą, bo tak zwykle nie jest. Myśl o konkretach. Odwróć uwagę od swej nieśmiałości, myśl o tym jak się zachować w danej sytuacji. Odezwij się w towarzystwie na tematy neutralne, spraw komplement, zwróć uwagę na pogodę.
Zadbaj o swoje kompleksy
Jeżeli masz kompleksy zadbaj o to by czuć się komfortowo i jak najlepiej, to pomoże ci skupić się wyłącznie na nieśmiałości a nie będzie dokładać ci stresu. Możesz też zrobić coś co zwróci na ciebie szczególna uwagę i da okazję do konwersacji i wykazania się śmiałym podejściem do życia.
Spokój Cię uratuje
Nie panikuj i nie denerwuj się an zapas. W sytuacjach kryzysu staraj się rozluźnić, głęboko oddychać i panować nad sytuacją na tyle by nie dać po sobie poznać że cię ktoś lub coś onieśmiela. Możesz się przed tym bronić, zażywając tabletkę na uspokojenie. W takich sytuacjach nie możesz myśleć negatywnie, bądź optymistą. Znajdź sobie cel i z uporem do niego zmierzaj.
Myśl również o pozytywnych następstwach podejmowanych przez siebie zadań. Korzyści mogą skutecznie przesłonić strach i nieśmiałość. Spójrz na siebie i swój problem z innej perspektywy – myśl o sobie jak o dziecku, ale z pozycji osoby starszej i bardziej doświadczonej, prowadź ze sobą dialog wewnętrzny, zaopiekuj się sobą. Możesz się skarcić jak i pochwalić, ale bądź obiektywny w ocenie.
