Stomia – w wyniku niektórych schorzeń konieczne jest wyłonienie stomii u pacjenta. Czym jest stomia, jak się z nią żyje i jakie trudności powoduje? Czy życie ze stomią jest OK?
Stomia – co to takiego?
W przypadku niektórych schorzeń konieczne jest zastosowanie nie tylko leczenia farmakologicznego czy operacyjnego. Choroby przewodu pokarmowego lub moczowego mogą nastręczać sporych trudności w życiu codziennym. W niektórych przypadkach konieczne może być założenie stomii. Stomia to umożliwienie chorym osobom wydalania i defekacji również w sytuacjach, gdy narządy do tego przeznaczone nie spełniają swojej funkcji.
Wyłonienie stomii polega na fizycznym przyszyciu końców jelita grubego, jelita cienkiego lub moczowodu do skóry na brzuchu. Wytwarza się wówczas sztuczny odbyt w innym niż fizjologiczne miejscu. Do otworu stomijnego podłącza się specjalny worek na odchody. Jest on konieczny, ponieważ u takich pacjentów niemożliwe jest normalne kontrolowanie procesów wydalania. Pacjent stomijny przez 24 godziny na dobę ma na swoim brzuchu worek, do którego spływają jego odchody. Niestety, nie jest to dla niego komfortowe, dlatego tacy pacjenci wymagają szczególnej troski.
Dbałość o higienę
Osoby po resekcji jelita cienkiego, grubego lub pęcherza, zmuszone są funkcjonować już do końca życia z workiem stomijnym. Wiąże się to z koniecznością wykonania zabiegu chirurgicznego polegającego na wyłonieniu stomii. Tuż po zabiegu, ale również przez resztę życia pacjent musi szczególnie dbać o swoją higienę w tym miejscu. Otwarte rany wokół otworu, przez który wydobywają się fekalia mogą szybko ulec zakażeniu. Na szczęście po wygojeniu się ran możliwe jest prowadzenie normalnego trybu życia.
Opieka psychologiczna
Paqcjentom stomijnym trudno jest zaakceptować swoją nową sytuację i to, że nigdy nie uwolnią się od worka na brzuchu. Trudno jest im przełamać obrzydzenie do samych siebie. Obawiają się reakcji otoczenia i tego, że zostaną odrzuceni przez najbliższych.
Mają opory przed rozbieraniem się czy kontaktami seksualnymi, nawet z dotąd bliską im osobą. Pacjenci ze stomią powinni korzystać z opieki psychologicznej. Dobrym wsparciem mogą się okazać wszelkie grupy wsparcia składające się z innych stomików. Świadomość, że z podobnymi problemami boryka się więcej osób, jest łatwiejsza do zniesienia.
Czy ze stomią można normalnie żyć?
Sporo czasu zajmuje pacjentom ze stomią oswojenie się ze swoim stanem. W końcu jednak dochodzi do całkowitej akceptacji worka na brzuchu. Staje się on elementem codzienności. Pacjenci ze stomią mogą funkcjonować normalnie – jeść to, co lubią, pracować, uczyć się, a nawet uprawiać sporty. Nie są w żadnym stopniu niepełnosprawni. Łatwiej jest im pogodzić się ze swoim losem gdy uświadamiają sobie, że stomia pomogła im wygrać ze śmiertelnym rakiem jelita grubego.
Często to tylko dzięki resekcji żyją i mogą normalnie funkcjonować. Stomia jest więc dla nich w pewnym sensie przyjacielem, a nie wrogiem. Obracając się wśród ludzi mądrych i przede wszystkim samemu akceptując swój stan, można wcale nie odczuwać swojej odmienności!
