Amarantus jest jedną z najstarszych roślin uprawianych na świecie, liczy co najmniej 5 tysięcy lat. To rodzaj pseudozboża obfitego w wapń, magnez i żelazo, a także błonnik. Nie zawiera glutenu przez co może być spożywany przez osoby chore na cekalię.
Amarantus – niezwykłe zboże
W Polsce amarantus znany jest jako szarłat. Niegdyś był stosowany przez Inków, z czasem Kolumb przywiózł go do europy. Został zapomniany na stulecia i na nowo odkryty w latach 70 tych XX wieku. Obecnie znany jest z tego ze nie zawiera glutenu. Jako iż moda na dietę bezglutenową kwitnie jest doskonałym zamiennikiem typowych zbóż w diecie. Amarantus uprawia się na całym świecie, nie jest wymagającą rośliną. Na dużą skalę uprawiany jest w Ameryce Południowej oraz na sporych połaciach ziemi kontynentu afrykańskiego.
Wyróżnia się aż 60 gatunków amarantusa. Niestety większość z nich to chwasty i niejadalnych nasionach, ani liściach. Mimo, iż nie zalicza się oficjalnie do zbóż to mówi się o nim że jest zbożem. Najczęściej wykorzystywaną jego częścią są nieco większe od maku jasnobrązowe nasiona. Uprawiany nie tylko z powodu spożywania nasion ale i z uwagi na środowisko, bowiem pochłania dwukrotnie więcej dwutlenku węgla niż inne rośliny. Z racji swych przepięknych amarantowych pióropuszy jest też rośliną ozdobną.
Amarantus – właściwości lecznicze i odżywcze
Obfituje on w błonnik i zawiera go więcej niż otręby owsiane, przez co wzmaga trawienie i pomaga w detoksie oraz odchudzaniu. Ponadto zaledwie 100g amarantusa pokrywa 30% dziennego zapotrzebowania na wapń i żelazo. Z tego względu poleca się jego spożywanie dzieciom i kobietom w ciąży. Amarantus to także obfite źródło skwalenu – związku hamującego starzenie się komórek, dlatego z powodzeniem mogą go stosować osoby z miażdżycą, cukrzycą, hiperlipidemią. Dużym atutem pseudozboże jest brak glutenu pozwalający na używanie go w diecie chorych na cekalię.
Szarłat jest lekkostrawny, zawiera dużo magnezy i jest bogaty w kwasy tłuszczowe wielonienasycone. Tym sposobem obniża ryzyko chorób serca i układu nerwowego. A także korzystnie wpływa na jelita i poziom cholesterolu we krwi. Udowodniono iż amarantus spożywany regularnie hamuje postęp choroby wrzodowej żołądka.
Amarantus – szarłat w kuchni
W polskiej kuchni niewiele znajdziemy przepisów zużyciem szarłatu. Obecnie można na polskim rynku kupić nasiona, mąkę i popping, czyli prażone jak popcorn ziarna szarłatu. Dostępne są też gotowe wyroby z amarantusa jak ciastka z pełnych, ekspandowanych ziaren zmieszanych z lekką melasą spożywczą, płatki śniadaniowe i musli z amarantusem.
Mąka z amarantusa jest stosowana także w przemyśle piekarniczym. Dodatek tej mąki zapewnia orzechowy smak oraz przedłuża trwałość wypieków. Mąka amarantusowa może być stosowana do makaronów, pieczywa, ciast, sałatek, zup. Natomiast Popping doskonale smakuje z jogurtem, kefirem, mlekiem, zaś nasiona dodaje się do potraw, głównie zapiekanek.
